Zgłoś

Ej, a dał i Moczar raz, co miła daje.

Gram wciąż dla wszystkich gości na sali, panie proszą panów do białego tańca. Wszyscy udają, że są szczęśliwi, lecz każdy w zabawie nie potrafi walca.   Pomyłki tajemne, skrywane za wódką, zapach cygara w niebo unosi. Jutro samotnie, z miną dosyć smutną, dzisiaj zabawa uśmiech wciąż podnosi.   Do końca zostało lat kilkadziesiąt, a taniec przerwany straszną jest hańbą. Okropne losy niezdarnych piskląt – przygoda życia jest restauracją.  

@annzau Gdyby jeszcze uzupełnić 'e' na 'ę' x 6, byłoby jeszcze fajniej ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiersz w sumie również o czarnej dziurze opowiada, więc nie mam nic przeciwko. Dziekuje. 

Super wiersz, stylowy, ponadczasowy, pięknie zrymowany, taki trochę nie z tego świata, co potwierdzasz w puencie i nie tylko.. Niech peel uważa, bo tam też czarne dziury, które mogą pochłonąć. Pozdrawiam.