Żyd

[nie ma]

Byl naznaczony gwiazdą Dawida,
jego imię stało się numerem.
Nieustannie uciekał przed cieniem na ścianie-
cieniem w niemieckim uniformie.

To był jego los.
Iść na prawo lub isć na lewo,
przeżyć lub iść na śmierć,
by przedłużyć swe życie o włos.

Miał przed oczami dym z komina,
czuł zapach palonego ciała.
Jego przyjaciele to już tylko pył,
zginęli z imieniem Boga na ustach.

Przypomniał sobie wszystkie modlitwy,
w jeżyku jidysz wymawia je szeptem.
Przypomniał sobie wszystkie święta chanuka
i blask szabasowych świec.

Ogladali go jak sztukę mięsa,
szukali slabych semickich punktów.
On wiedział, że o jego życiu
decydowały jasne aryjskie oczy.

I przechodził z rąk do rąk.
jedne brutalniejsze od drugich.
Jego szczęściem stała się miska zupy
i znaleziona we włosach wesz.

Grał o życie lichsze niż śmierć,
z uporem szedł na uginających się nogach,
nie myślał o zemście, o nie!
To nie dla jego nadwątlonych sił.

Choćby był wolny jak ptak,
na zawsze już splątany łańcuchem-
Auschwitz, Treblinki, Dachau.
Na zawsze zapamiętał: "Arbeit macht frei"