Rozmowa między Diabłem a Aniołem

[Łukasz K.]

Diabeł raz zobaczywszy Anioła
Woła jak do swego pana:
„Hej ty, hej ty duszo kochana!”
Nagle!... cisza dookoła
Gabriel odwrócił swą pokorną głowę
I wysłuchał Diabła namowę:
„Aniele mój drogi, przeze mnie lubiany
Tak bardzo jestem zakłopotany!
Czy byś nie pobiegł ze mną na dół
Tam gdzie nie ma rajskiego obrazu,
Gdzie jest tylko gorący muł?
Tylko nie bierz ze sobą bagażu!”.
Podniósł Anioł skrzydła i wzbił się wyżej
Tak, że na duszy zrobiło się lżej.
Głowę na dół spuścił,
Jak gdyby uchylił przed złym czoła,
Księgę swą upuścił i do Diabła woła:
„Czy ty przypadkiem nie knujesz czegoś,
Może chcesz zrobić mi coś złego?
Tam na dole chcesz mnie w otchłań wrzucić,
Aby później do ucha coś podłego nucić”.-
- Zamyślił się chwilę, jak gdyby propozycję rozważał
I rzekł: „Dobrze!...Ale będę uważał!”.
Poszli, a szli chyba z milę.
Gdy doszli na miejsce do złego doliny
Minęły chyba ze trzy godziny.
Anioł w końcu nie wytrzymał,
Złapał powietrze, jak balon się nadymał
„Po co mnie tu przywlekłeś, taki kawał drogi.
Widzisz, że jestem stary i mnie bolą nogi!”
„Tak, Aniołku złoty, wiem że kawał drogi,
Lecz nie denerwuj się, choć Cię bolą nogi.
Choć tutaj! Tutaj sobie usiądź!
Nie bój się! Gościem moim bądź!”
Anioł na nic nie zwracając uwagi –
Usiadł, do góry głowę podniósł i nabrał powagi.
Nagle!...Diabeł zaczął mówić swą historię
Rozważał tak długo, aż stworzył teorię.
Złapał się za róg i zapytał sam siebie:
„Mi się wydaje, że ja byłem w niebie”.
Anioł krzyknął: „O Boże Przenajświętszy –
Czy tu miłość włada?
Diabeł – Aniołem nie jest,
A mu się spowiada”.
W ten sposób Diabeł usidlił Anioła
Czy On jednak uwierzy? Czy też uciec zdoła?
Wśród kamieni czerwonych i czarnych jak smoła
Po dzień dzisiejszy ktoś o pomoc woła!

[Daria Rajewska - Cleo]

O a ten wiersz bardzo mi się podoba...!! I tu uchylam głowy...tak trzymaj!!!