Potępiona

[Ana Leutrec]

Patrzyła jak gaśnie kolejne światło,
kolejne uczucie zniknęło.
Odeszło w niepamięć.
Utonęło w mroku,
który zawładnął wszystkim dookoła.
Krzyk ciszy rozdarł ją,
nie pozwalając powstać,
odrodzić się.
Skazana na potępienie
przez wszystkich.
Bez szansy na zbawienie.
Bez nadziei.
A podobno ona matką głupców!
Bez uczuć, bez niczego.
Krążąc w pustce,
w bezdeni beznadziei,
w otchłani rozpaczy i upokorzenia.
Bez możliwości powrotu,
bez wiary w jutro,
bez wiary w dziś,
bez wiary we wczoraj.
Najgorsza z najgorszych.
Niepotrzebna,
gorsza od plugawego zła.
Potępiona.

[Viiera Victum]

Widze, że debiut, więc będe łaskawa... ;) No cóż... Wiele jest wierszy o takiej tematyce, sama czasami takie pisze i wiem, że do ludzi często nie dociera przesłanie takich utworów... Cóż poradzić... Ogólnie tematyka oklepana, technicznie słabo, ale pisz dalej!
Pozdrawiam.

[M._Krzywak]

Poeta powinien pamiętac, żeby nie eksponowac podmiotu lirycznego, a tworzyc sytuacja, z której ewentualny odbiorca coś dla siebie skubnie - tzw, przeżycie estetyczne. Tutaj kolejny podmiot, ktory usilnie stara się przekonac nas, odbiorców, że ma coś do powiedzenia. Ale szkoda, że mówi jak cała inna rzesza tego typu podmiotów.
Plus typowe, wręcz szablonowe wersy.
Pozdrawiam.