Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

* * *

"TO NIC"

+ jest białą strona, prawie jak papier, prawie.. +

bezduszne marnowanie pamięci- no i proszę. jasne- mógłbym napisać coś-cokolwiek, ale nie. nic-nickolwiek też będzie. to nie ma sensu bo go mieć nie może. pewien buug, tworząc jakiś świat, zużył całe zapasy sensu, ze wszystkich wszechświatów wszechświata- i co wyszło? - bez sen s. zieliński.

i spacja też ma pewne obiekcje( nawet nie wiem teraz jak się poprawnie pisze niektóre wyrazy?). no to co..

wielka lawina, policzonych już przez kogoś kwadracików, o określonej wielkości każdy, ruszyła. i spływa jak świeża farba o kolorze bliżej niezidentyfikowanym, z piątej tęczy pod-pachy pani ze sklepu przy ulicy Nicwartej albo Nieudźwiganej. płynie dalej, nabywając kolor buraczanego gówna, a ludziom zaczyna być naprawdę ciężko, gdyż muszą brodzić po biodra w piątkowych torach snu bez pasów bezpieczeństwa.
płynąc tak, liczy, licząc, liże, liże bo lizać. i nie lirze, bo nie lirać. koniec- śmierć. wieczność jako bezkresne wpatrywanie się w kiwanie palca bożego- jak wahadełko- jak wielki słony słoni fiutek- albo płatek różany.
wielka słonina umysłu chyba już się roz-iskrza. a może jeszcze nie. a może jeszcze tak. (nie : tak) + (seks : kasa) = oto wzór na dowód nieistnienia. swoją drogą- paradoks. swoją drogą wielkie ośle oko. a moją nic zabawnego.
wieczność jako okno na nieustanne pielgrzymki papieża. jako najżałośniejszy moment życia , powtarzany w trybie riplej end sloł riplej. wielkie tory. wieczność jako niestosowność czynów, jako wielka pomyłka, jako kadłub litery, jako oczko zlewu. a bezimienne rybki z ledwością już załatwiają swoje wilgotne potrzeby, a pewien młodszy ode mnie alfons czule ńańczy swoje fenickie kurewki..
płyniemy dalej. bo popłyniemy. dajmy spokój piątej tęczy. teraz czuć zapach słoniny- tak, znamy to. my, młodzi kotoliccy chłopcy. z uśmiechami idący na mszę. modlić, albo nie. się. podmiot pod-upada na cudzych skrzydełkach siły. jak u tych małych pyzatych aniołków. co to miały nas zachęcić do życia u boku jedynego boga. uhm.. patosik?

- cześć
- tak, dawno się nie widzieliśmy..
- y? zmieszanie?
- wiesz, posiadam pewną wiedzę, jest naprawdę..
- zaraz, czy ty próbujesz mi coś powiedzieć?
- nie, ja tylko..
- nie kłam! kurwa, jesteś taki jak ja...
- nie pisz mi takich rzeczy bez polotu, ok?
- spierdalaj

może to nie jest wielki teatr. bo to nie ma być teatr. nie ma, i nigdy być nim nie miał. koniec. kropka. próbuję to skończyć, naprawdę. bo to jest. takie. uhm.. no..

- ledwo wstałem, a ty mi takie numery wykręcasz?
- nie wiem o czym mówisz, naprawdę..
- nie udawaj! dobrze wiesz! ty wiesz
- jesteś pewien?

słychać trzask kręgów szyjnych, spowodowany nagłym zaprzeczeniem własnego istnienia. albo czymś w tym stylu.

- no, skoro tak mówisz.. dobrze. tylko którędy do najbliższego sklepu z brodą?
- sto metrów w lewo, po prawej stronie, albo po lewej, przecież znasz tę dziurę lepiej ode mnie..
- sama nie wiem, dopiero się urodziłam..
- no to mieszkasz już tu całe życie!
- przecież to nic nie znaczy..
- wiemy, wiemy dobrze. no, idź już, szybciej, szybciej. ruszaj się!
- idę

taa. i to by było na tyle. wieczność jako nieprzejednane zbiegowisko sylab. narrator umarł- już nie objaśni sytuacji. czas gdzieś zaginął- nie ma tego komfortowego uczucia, że to co napisane już minęło i nigdy się nie zdarzy. miejsce- uhm.. doprawdy wszędzie, może nawet nigdzie- bo co za różnica? bohaterowie- też powoli wymierają, ten z wyżej przedstawionego fragmentu za moment pójdzie do sklepu z brodą- i tyleśmy go/ją widzieli. nic nie ma. już. to nic. to jest to , czego nie ma. to nie jest .


TO NIC.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Boskie litery Ach, gdybym miał litery Boga, czy powtórzyłbym za Nim, zło i dobro stwarzając? Co zostawiłbym, co zabrał – inaczej zamordował, tłumacząc puste łuski, zło złem zwalczając   Zostawiłbym słońce, którego wiatr rusza liście, prowadząc do Arkadii, nie iluzji Piękna i głosy słowików przy jeziornym zachodzie, zapach traw i bzów, a nie miraż Szczęścia   i pustynny piasek, który mruży oczy, wiosenne krople, co myją ramiona, świeżość cirrusów wymalowanych tęczą, piwniczny nektar, by oddech miała głowa   Zostawiłbym zapach po zgaszonej świecy, całą mowę ptaków, wyznania Augustyna, każdy schyłek dnia przy bezchmurnym niebie, który utracony Raj przypomina Irlandzkie pastwiska i dolomity Iraku, wicher rzeźbiący na plażach Australii, smak truskawek oraz skrzyp dębu, który robactwo zmieniło w szafę wspomnień   i zapach łubinu wraz z procesją chabrów, dziuplę uszatki, gawrę pełną pszczół, nagość z Edenu, pokorę Jeremiasza, mrowiska zbudowane na mchu pustych dróg   Zostawiłbym horyzont oraz stare pieśni nucone przez zwierzęta, by pocieszyć się przed walką i gorące źródła przy ożywczym samumie i gwiazdy, które niegdyś były naszym startem, gumigutę, oliwin, indygo, amarant i cyjan, oceanów całą gęstość barw, bańki z gejzerów i wędrujące głazy, obłoki perłowe i żadnych ludzkich krat   Czy zostawiłbym zwierzę najbardziej agresywne, bezinteresownie złe, jakby interes był wymówką? Czy zostawiłbym ciebie? – to pytanie retoryczne Ulgę poczuła rzeka, kołysząc pustą łódką.
    • @Annna2 "Gdy ludzie u władzy dopuszczają się straszliwej zbrodni, już nawet nie udają, że chcą ją ukryć jakąś inscenizacją (albo reinterpretacją), która ukaże ją jako czyn szlachetny. W Gazie i na Zachodnim Brzegu, w Ukrainie i tak dalej zbrodnię chełpliwie prezentuje się jako to, czym ona jest w rzeczywistości. Media słusznie nazwały dewastację Gazy pierwszym ludobójstwem nadawanym na żywo. Hasło „sprawiedliwość, żeby zostać wymierzona, musi być widziana” zostaje odwrócone: zło, żeby być czynione, musi być widziane właśnie jako czyste zło, nieukrywane za uczciwą sprawą." Autor: Slavoj Žižek, Lekcja Trockiego na czasy transmitowanego ludobójstwa.
    • @MIROSŁAW C. króciutkie i cieszy:)
    • @piąteprzezdziesiąte Może być i o mężczyznach i o kobietach również. To pojemny tekst tematycznie. Dziękuję i również pozdrawiam. 
    • @Somalija na wesele sobie uszyłam, jeszcze będę miała słodką różową, będę miała też nocleg z hotelu. Była, tam kiedyś w restauracji i taki zameczek w Bałtowie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...