Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

to nic

sylwek zieliński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

sylwek zieliński

sylwek zieliński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

* * *

"TO NIC"

+ jest białą strona, prawie jak papier, prawie.. +

bezduszne marnowanie pamięci- no i proszę. jasne- mógłbym napisać coś-cokolwiek, ale nie. nic-nickolwiek też będzie. to nie ma sensu bo go mieć nie może. pewien buug, tworząc jakiś świat, zużył całe zapasy sensu, ze wszystkich wszechświatów wszechświata- i co wyszło? - bez sen s. zieliński.

i spacja też ma pewne obiekcje( nawet nie wiem teraz jak się poprawnie pisze niektóre wyrazy?). no to co..

wielka lawina, policzonych już przez kogoś kwadracików, o określonej wielkości każdy, ruszyła. i spływa jak świeża farba o kolorze bliżej niezidentyfikowanym, z piątej tęczy pod-pachy pani ze sklepu przy ulicy Nicwartej albo Nieudźwiganej. płynie dalej, nabywając kolor buraczanego gówna, a ludziom zaczyna być naprawdę ciężko, gdyż muszą brodzić po biodra w piątkowych torach snu bez pasów bezpieczeństwa.
płynąc tak, liczy, licząc, liże, liże bo lizać. i nie lirze, bo nie lirać. koniec- śmierć. wieczność jako bezkresne wpatrywanie się w kiwanie palca bożego- jak wahadełko- jak wielki słony słoni fiutek- albo płatek różany.
wielka słonina umysłu chyba już się roz-iskrza. a może jeszcze nie. a może jeszcze tak. (nie : tak) + (seks : kasa) = oto wzór na dowód nieistnienia. swoją drogą- paradoks. swoją drogą wielkie ośle oko. a moją nic zabawnego.
wieczność jako okno na nieustanne pielgrzymki papieża. jako najżałośniejszy moment życia , powtarzany w trybie riplej end sloł riplej. wielkie tory. wieczność jako niestosowność czynów, jako wielka pomyłka, jako kadłub litery, jako oczko zlewu. a bezimienne rybki z ledwością już załatwiają swoje wilgotne potrzeby, a pewien młodszy ode mnie alfons czule ńańczy swoje fenickie kurewki..
płyniemy dalej. bo popłyniemy. dajmy spokój piątej tęczy. teraz czuć zapach słoniny- tak, znamy to. my, młodzi kotoliccy chłopcy. z uśmiechami idący na mszę. modlić, albo nie. się. podmiot pod-upada na cudzych skrzydełkach siły. jak u tych małych pyzatych aniołków. co to miały nas zachęcić do życia u boku jedynego boga. uhm.. patosik?

- cześć
- tak, dawno się nie widzieliśmy..
- y? zmieszanie?
- wiesz, posiadam pewną wiedzę, jest naprawdę..
- zaraz, czy ty próbujesz mi coś powiedzieć?
- nie, ja tylko..
- nie kłam! kurwa, jesteś taki jak ja...
- nie pisz mi takich rzeczy bez polotu, ok?
- spierdalaj

może to nie jest wielki teatr. bo to nie ma być teatr. nie ma, i nigdy być nim nie miał. koniec. kropka. próbuję to skończyć, naprawdę. bo to jest. takie. uhm.. no..

- ledwo wstałem, a ty mi takie numery wykręcasz?
- nie wiem o czym mówisz, naprawdę..
- nie udawaj! dobrze wiesz! ty wiesz
- jesteś pewien?

słychać trzask kręgów szyjnych, spowodowany nagłym zaprzeczeniem własnego istnienia. albo czymś w tym stylu.

- no, skoro tak mówisz.. dobrze. tylko którędy do najbliższego sklepu z brodą?
- sto metrów w lewo, po prawej stronie, albo po lewej, przecież znasz tę dziurę lepiej ode mnie..
- sama nie wiem, dopiero się urodziłam..
- no to mieszkasz już tu całe życie!
- przecież to nic nie znaczy..
- wiemy, wiemy dobrze. no, idź już, szybciej, szybciej. ruszaj się!
- idę

taa. i to by było na tyle. wieczność jako nieprzejednane zbiegowisko sylab. narrator umarł- już nie objaśni sytuacji. czas gdzieś zaginął- nie ma tego komfortowego uczucia, że to co napisane już minęło i nigdy się nie zdarzy. miejsce- uhm.. doprawdy wszędzie, może nawet nigdzie- bo co za różnica? bohaterowie- też powoli wymierają, ten z wyżej przedstawionego fragmentu za moment pójdzie do sklepu z brodą- i tyleśmy go/ją widzieli. nic nie ma. już. to nic. to jest to , czego nie ma. to nie jest .


TO NIC.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Felieton - O tym, jak media nami manipulują

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Berenika97 Bo musi się słuchać, oglądać i klikać - z tego leci kasa, Bo to co nas podnieca, to się nazywa kasa, a kiedy w kasie forsa, to sukces pierwsza klasa. Super solo na gitarze i saksofonie    
    • Marcin Tarnowski
      Ciut historiozofii

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Jacek_Suchowicz
      nie ma ludzi starych

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • marekg
      w ramkach Kleosina

      Przez marekg · Opublikowano

      a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • Migrena
      Przenikanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...