Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Noei anioł -człowiek

Luthien_Alcarin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Luthien_Alcarin

Luthien_Alcarin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

W togach nagości,
staliśmy
Noe tonął
w zbawieniu
Gdy reszta
Tych co z prochu
(i prochem będzie)
w piachu nie-wiary
zgniła.

Każdy z osobna,
żebrał,
zakrywając szmatami
żenującego siebie
Myśli w pornograficznym wstydzie
gubiły fałsz
Skóra krzyczała
pękając na dwoje
biało-czarnych ludzików
splątanych w liany
bruzdkowego rozumu.

Bezrobotne anioły
biły na oślep-
łopatami strachu
Zjadały nadzieje
z bezkrwistą krwią ludzi.
Co dzień jest dzień.

Budzi się Noe
„..to tylko koszmar..”
i ginie w paszczy anioła.

Weronika Helena

Weronika Helena

Opublikowano
Opublikowano

Rozumiem, że chodzi o tytuł "Noe i anioł- człowiek" :). Mam kilka takich rzeczy które mi się w Twoim wierszu nie podobają
"Zjadały nadzieje
z bezkrwistą krwią ludzi. " -nierozumiem.
No i koniec. Nie podoba mi się "paszcza anioła" trochę wbrew moim regułom. Ogółem nie zły wiersz. Idea także, całkiem ciekawa. Nie najgorzej.

:). Weronika

Coolt

Coolt

Opublikowano
Opublikowano

Myślę,że można wymyślić dla tego tekstu ciekawszy tytuł, już pomijając brak jednej spacji ;)

ten brudkowany rozum to trochę za specjalistycznie brzmi albo za ogólnie, wszak brudkowanie dotyczy większości (albo wszystkich) zwierząt ;)

uwielbiam oksymorony, ale bezkrwista krew nim nie jest, to raczej antyoksymoron, dosyć paskudny ;)

Całość się jednak podoba, ładnie operujesz słowem, chociaż jeszcze dosyć chaotycznie :)
Pomysłowo.
Pozdrawiam
Coolt

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Węzeł

      Przez infelia · Opublikowano

      Przed lustrem stroję głupie miny, Krawat supłam w dziwne zwoje. Księgi węzłów studiowałem, Nawet tych żeglarskich, jak u wikingów.   Na kolanie windsorski sobie sprawię. Kręcę, majtam niczym lassem. Jak wąż, spod palców ucieka bestia. Umrę, nie dam rady; oświeciło mnie!   Do szafy pędzę dziadkowej, Tak, imprezowy jest śledź na gumce. Zakładam na szyję – pstryk! strzeliło, Pasuje jak ulał do krzywej gęby.   Czas przed kobierce stawać ślubne, Ale, ale... fizjonomia nieogolona! Co tam, przygwiazdorzę na Rumcajsa. No i po robocie – obrączki błyszczą na palcach.   Pod świątynią ryżem nas obdarowują, Z dalekiej Azji pewnie to wycieczka. Bal był piękny, bo bez alkoholu – bleee. Tort nie upadł na podłogę, pełny sukces.   Po nocy poślubnej luba moja W poprzek łoża się wyciąga: „Niech cię dorwę!” – przez sen woła, Ja, dywanem okryty, udaję, że mnie nie ma.   Pięknie się zaczyna nowa droga życia. „Misiu, jak się spało? nogi mi rozmasuj. Tańce mnie czekają, suwak w sukni zapnij. Nie tak, skarbie, zaraz dam po łapach!   Na parkiecie pokażemy, co z nas za tancerze, Aż gumy w majtkach nam popękają.” Złączył nas węzeł małżeński – o, ironio! Oby nie gordyjski… a tu jeszcze poprawiny.
    • Migrena
      Tęsknota: anatomia wszechświata

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97      dziękuję:) więc wszystkiego pięknego życzę :)
    • Simon Tracy
      Zator

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Berenika97 Bardzo dziękuję za ocenę i tak dokładną i szczegółową analizę wiersza."Zator" jest wierszem, który łączy w sobie dekadentyzm, fatalizm, turpizm i surrealizm w świecie dostojewszczyzny - nieczułych oczu i uszu świata. Beznadziei i upadku przestrzeni. Most i skok z jego szczebli do lodowatej rzeki spełniają funkcję wyzwolenia, nieuchronnosci czynu przez fatum jak i bramy pomiędzy tym co doczesne a surrealistyczne. Motyw ożywienia trupa ma właśnie taki cel. Zostać z czytelnikiem na zawsze.  W najciemniejszych zakamarkach dusz ludzkich czuję się jak w domu.  Dla mnie to najlepszy komplement od Czytelnika, że moje teksty zostają z nim na bardzo długi czas. Bardzo dziękuję.
    • Berenika97
      Tęsknota: anatomia wszechświata

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MigrenaDziękuję! Dziś mam wyjątkowo dobry humor. Zawsze mam dobry humor,  ale dziś jest on wyjątkowo dobry. :)  
    • Migrena
      Tęsknota: anatomia wszechświata

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97    no nie :) wiedziałem, że jesteś niezwykła ale to teraz....... uczta intelektualnego humoru :) jesteś Nika ekstremalnie niezwykła !!!!! super, extra - wszystko :)   miliardy uśmiechów dla Ciebie :)))))))))))  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...