immortal

[Piotr Rybczyński]

Koniec świata musiał nastąpić dość dawno
zostały tylko nadbitki, pisma okólne, rozporządzenia
trzeba jeszcze to wszystko usystematyzować – wojny
bogów, religie, zabobony, zlodowacenia wykonawcze
spiąć klamrą

jestem - dowodzą tego moje wykłady przed lustrem
automatyczna sekretarka w skrytce telefonicznej
pisemne ponaglenia, zostało nas zaledwie kilka osób
nikt nie rozumie przyczyn depopulacji

nadmiar wiary, sekcja zwłok, praca, sen
biały proszek, sen, podwójna ciągła linia
żeby się nie wybudzić nim zupełnie ochłonie
rozpalona gwiazda pośród obcych ciał

pamięć rozpościera się powoli, wg rozdzielnika
przyleciałem tutaj na samym początku
przed przyjęciem naturalnej postaci
rozdać przydziały - ostatni gasi słońce

pode mną stalowy cień czarnych skrzydeł
Pierwotny Sokół przecina trasę światłowodu
w dole błękitny glob - zwieńczenie tarczy Setha

metalicznym wzrokiem Horusa obserwuję
jak skumulowany w lata świetlne Czas
płynie w stronę trzeciej planety by zasnąć
przy niej na swojej zakrzywionej gałęzi