Odeszła w pełni chwały

[Lilianna Szymochnik]

Dlaczego śmierć jest,tak zła i okrutna
idzie cicho z cienia,tak nie proszona,
nie baczy na wiek,tylko życie raz ścina
w godzinę czasu,dla dzwonu z tonu wybija.

Obślizła z jadu toksyn pełza,jak ta żmija
uderza ów!..gad w znaki-rani z bólu wredna.
Czarnym kirem płaszcza nocy rad przykrywa
wokół roztacza mroki złego w żałoby bolesna.

Bije,po sercu ludzi i duszę ziemi porywa
łzy wyciska czarą goryczy,tak bezlitosna.
Zabiera w krainę wiecznego snu człowieka
zostawia wielką rozpacz w karawan sumienia.

A teraz kolejny,raz z oblicza pazur pokazała
kochające serce małe,ale-tak!-Wielkie zabrała
z ziemskiej połaci i światu,dla tego kamienia,
dla napisu w pamięci wyrytym literą z nazwiska.

Nic już nie zmienisz chociaż!-Losowi palcem groziła
żarty się skończyły!-Pani Krystyno!..akty w tragedia,
ale wieczną pozostaniesz,nie zeszłaś rolami,ze sceny
aktorką będziesz w pamięci!Milionom sztuki wciąż grała.

Uśmiech z twoich ust nigdy!..nie z chodził kochana
jakby na przekór,tej śmierci-drwiła!..w żarty obracała
odeszłaś w pełni chwały w spełnionym życiu w sławie lata
chodziły,za Tobą różne anegdoty,lecz ta!..uśmiech zabrała.


Z wyrazami szacunku i wielkiego smutku.
Zadedykuję ten wiersz-"ku pamięci"

Wybitnej!..Wielkiej aktorce i mistrzyni drugiego planu-Krystynie Feldman.

-Jak mówiła o sobie samej!-
"Nigdy nie byłam amantką,na szczęście"