Niebo w człowieczej wyobrażni

[Lilianna Szymochnik]

Człowiek wznosił głowę ku niebu gwiazdom
podczas gdy stopami stoi w kurzu ziemskim
więc człowiecza wyobraźnia,takim szła myślom
dobro nieba,nad ziemią,a złego piekła,pod ziemią
strefa ponad ziemią,to niebo,tam Boga tron siedzibom
i jego hufców niebiańskich i miejsce zmarłych zbawionych
a ludzie oddawali cześć boską błogosławili światło,to niebiosom,
które z góry spływało życiodajnym promieniem utożsamiano z boskim.

Często w kulturze zachodniej wyobrażano sobie,takie-o to niebo
jako miejsce w sposób podobny,do ziemi,ale nieskazitelne i piękne.
Jest piękna łąka,na której kwitnie wiele przepięknych oczom,to kwiatów
liście i drzewa poruszane łagodnym wietrzykiem słodko szumią cudnie pachną
a owoce są piękne i smakowite stoją tam ławy,ze złota i drogich wokół kamieni
oraz złociste złote łoża pokryte wspaniałymi tkaninami-czysta woda płynie,ze źródeł
miasta mają mury z czystego złota w przestworzach chóry niebiańskie boskie śpiewają pieśni,
które nie słyszało ludzie ucho a głos rzecze:-"Oto jest miasto błogosławionych"z ludzkiej,tak wizji.


"Niebiosa chwałę Bożą głoszą,niezmiernym pięknem cieszą oczy,
ich blask raduje wszystkie serca-tam w majestacie mieszka Stwórca"

Cytat-Nieba z księgi emblematycznej von Hohberga z roku-1675


-Przysłowie dla potomnych-
"Szanuj życie na Ziemi,jakbyś miał żyć wiecznie
i pracuj dla przyszłego życia,jakbyś miał umrzeć jutro"