Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zdarzenie


Rekomendowane odpowiedzi

Korzystając z prostych linii
marnotrawiąc czas i miejsce
tkliwie nieistotny trwałem
w nieświadomości

Wtem niezaprzeczalny przypadek
zderzenie niedoskonałości
powykręcało kreski namiętnie
z dokładnością

Teraz szczęśliwie kręto uregulowany
radośnie zakręcony wychwalam
trafność istotnego wyboru
z dystansu

Dobry los tworzący przypadki
przynależności

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kiedyś S. Barańczak napisał traktacik o stylizacji brzmieniowej, nazwał ją "poliględźbą". W sumie stylizacja brzmieniowa ma kilka znaczeń, m. in. występującą tutaj instrumentacje zgłoskową.
Ale do czego to piszę - po pierwszym czytaniu nie rozumiałem, np. tego:
"tkliwie nieistotny trwałem",
jednak spojrzawszy na całośc - jakoś to ogarnąłem.
Czyli, reasumując - jeżeli instynkt mnie nie myli - podoba się.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

widzę, że wyprostowałeś "nieświadomością". podoba się i wiersz i stan peela(z odrobiną zazdrości w tle). można rozpocząć dyskusję czy niezaprzeczalny przypadek pozostawia miejsce na wybór. ale czy to ważne? jeśli Stanisława domyślała się dobrze to gratuluję. dalszych części jeszcze nie było w W, czy przegapiłem?

pozdrawiam
/s

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kilka osób już pisało że się domyśla.
Chciałbym się wreszcie dowiedzieć czego?
Pozdrawiam również

Ps. "poliględźba" - to słowo wydrukuję dużymi literami i powieszę na lodówce
będzie pasowało do "aczkolwiek" ;))))))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Waldemarze stokrotne dzięki.

Beenie M zrozumiałem cię dobrze, za życzenia dziękuję z wzajemnością.
Natomiast troszkę zminiłem efekt twojej wypowiedzi, gdyż chciałem
powiedzieć że traktuję to zdarzenie raczej jako lotny start do kolejnego etapu.

Judyt to prawda "kręto uregulowany" wydało mi się dobrym określeniem.
W dłuższych okresach czasu nic nie jest tylko słodkie lub tylko gorzkie

Wszystkich Was serdecznie pozdrawiam, życząc aby zadawolenie
z dokonanych wyborów było przynajmniej tak duże jak moje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • najbliżej mi do ciebie  kiedy jesteśmy w łączności  jak ptaki na linii wysoko    lecz nie pod wysokim napięciem         
    • @violetta   Dzień dobry, a ja piję piwa i oglądam film pod tytułem - "Pasja" - Mela Gibsona, jak mówiła pani Agnieszka - jestem wrażliwym człowiekiem i ten film wywołuje łzy, tutaj może pani znaleźć Jezusa Chrystusa (filozofa uniwersalnej miłości), proste i logiczne?   Łukasz Jasiński 
    • tyle tu korytarzy, arteryjek, bocznych odnóg, że naprawdę można zabłądzić na śmierć, skonać z głodu i pragnienia w zapajęczynionej i spowitej kurzem alejczynie, po której nie szedł nikt od czasów Mieszka I Plątonogiego. mimo wszystko – podjęłaś ryzyko. im dłużej przemierzasz labirynty korytarzy, tym gmach zdaje się (pozornie?) maleć, okazuje się bardziej przytulny i niehorrorystyczny. dotąd siwe ściany nabierają pastelowych barw, plafoniery świecą jaśniej. robi się cieplej i milej. aż tu nagle – dysonans, kontrapunkt: jedna z bocznych odnóg okazuje się być... nadziemną (sic!) sztolnią. w dodatku coś ci mówi, że to tam, właśnie tam! idziesz. im dalej, tym śpiewniej, słychać zapijaczone głosy, zgięte i wyżęte nuty piosenek o sokołach, omijaniu gór, dołów, o tym, co zrobi doskonale morskim opowieściom. biesiada w teatrze kopalnianym! na widowni, pośród hałdek zwiercin – suto zastawione stoły! za nimi - czerwoni zatłuszczeńcy o brodziskach uwalanych majonezem, ich szkaradne i niskobudżetowe panie. skrępowany jak diabli, niemal skulony stoję na środku sceny i tak szalenie nie pasuję do reszty obrazka, wizualnie odcinam się od rozpasanej czeredy. skromniś, myszoludek-sztafarzyk, postać niczym radio jednozakresowe odbierające tylko tę stację, która nadaje wyłącznie sprawdzone wiadomości. mówię swój monodram, częściowo z pamięci, czasem jednak zerkając na zadziubdziane maczkiem mankiety białej koszuli. lecą puszki, puste kieliszki, w głowę trafia mnie szczeroniezłoty puchar. zniżam głos aż do szeptu. ma być tajniej i ciszej, mniej scenicznie. wzmaga się buczenie. schodzę, nim mnie całkiem zatłuką. zaraz na scenę tanecznym krokiem wbiegają klauni: ten z małpą na sznurku, ten z niedźwiedziem na patyku. teraz to ja się gubię w meandrach kulis. pewien nieprzebrzmiały gwiazdor rozdaje autografy na wylinkach, naganiacze – zaproszenia na roast eks-prezydenta, długo wyczekiwaną koronację Korwin-Mikkego, zaproszenia na stypę w klimacie rave. odnajdujemy się po paru godzinach błądzenia. zderzają się nasze, tyleż mroczne, co bajkowe światy, wnikają w siebie. połączone kolory nie tworzą, na szczęście, szarości.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Twoja proza jest intensywnie surrealistyczna i pełna mrocznych, niepokojących obrazów, które tworzą silne wrażenie, ale momentami staje się trudna do uchwycenia w całości.
    • ty zawsze walcz o siebie gdy stoisz nad przepaścią gdy dobrze ci jak w niebie a życie jest zbyt łatwe   a drogi się prostują to miej się na baczności nie pozwól uśpić serca i Boga kochaj mocniej :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...