Gdy nastawała noc

[Lilianna Szymochnik]

Gasło słońce chowało się właśni,
za wierzchołki szczytów gór nadiru.
Czerwone niby krew zjawisko dziwu
z wrażeniem końca dnia nieba snów.

W jego poświacie widniał jakby ogień
żółtobiałych plam odblasków oka cudów.
Przeszywająca cisza napawała dreszczom
ukryło się słońce niebu swoją tarczą.

W tym gąszczu doliny echa i trzasków
jakiś odgłosów nieznanych szelestów.
Oczy błądziły omackiem dotykiem ręki
szukały niebu gwiazd odblasków księżyca.

Jakby,na moment!-Zatrzymał się ziemski czas
w tym wrażeniu otulony w ciemności,tej nocy.
Można było poczuć w duszy przeszywający lęk
dreszczem idącym,po ciele grające sercu impulsy.

Gdy nagle?-księżyc wyjrzał,za chmur swoim oczom
rozbłysł swoją światłością i ruszył swoją orbitą.
Wszystko nagle odżyło zegarem z natury rytmiką
odszedł gdzieś cień obawy-rozjaśnił umysł realiom.

[Antoni Slawbicki]

misie to też trochę sie podobało się bardziej

Pozdrawiam