Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kto z tej strony poznał Henia
wie, że nieraz miewa lenia
lecz Beenie M – Danusi,
która do powrotu kusi
dziś przesyła pozdrowienia.

A już jutro lub pojutrze
znowu komuś nosa utrze
bo wpisane ma w naturę
z szat odzierać kreaturę
choćby nawet była w futrze.

Jeszcze trochę cierpliwości
a Wasz Heniu znów zagości
i to pewnie limerykiem
co potoczy się kamykiem
do ogródka smutnych gości.

Już po stole kości rzucił,
postanowił i powrócił
na to forum gdzie apele
zamieścili przyjaciele
więc ich chyba nie zasmucił.

I jest świecie przekonany,
że nie będzie rozliczany
za chwilowe odrętwienie,
które pójdzie w zapomnienie
skoro przez Was jest kochany.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jesteś Heniu bardzo szczodry
wiesz w którą uderzyć strunę
jak się czyta to co piszesz
skrzydła rosną jak ptak frunę

no i muszę przyznać szczerze
że obecność Twoja cieszy
bo nareszcie człowiek czuje
że duch żyje w rymach wierszy
Opublikowano

Ja się czuję zawstydzony,
że dostaję komplementy
a powinno być na odwrót
- pilnujże mnie Boże święty.

Daj mi siłę oraz wiarę
a mej wenie pogroź palcem
bo gdy tego nie uczynisz
- pewnie stanę się padalcem.

Co nie będzie godzien tego
by dziewczynie spojrzeć w oczy
a więc wesprzyj mnie swą mocą
- ześlij na mnie sen proroczy.

A Ty wybacz mi Danusiu,
że tak mało Cię wychwalam
oraz to, że wielokrotnie
- milczę lub się spoufalam.

Da Bóg dobry a niebawem
może wena na mnie spłynie
i napiszę o Danusi
- zanim nam ten rok przeminie.

No i masz mnie jak na dłoni
widząc jak przeciągam w czasie
chociaż patrząc z innej strony
- wszystko jeszcze zrobić da się.

Wiec na koniec komplemencik
strzelę niczym furman z bata
pięknie pani dziś wygląda
- jak pąk róży w środku lata.

Opublikowano

A Ty, Heniu, jak tulipan
znów otulasz mnie płatkami
i nieprawda, żeś oszczędny,
że nie chwalisz mnie słowami.

Nie raz jeden wyczytałam
komplemencik Twej roboty,
niby taki sobie drobiazg,
a nabiera człek ochoty

do wesołej konwersacji,
zadziornego rymowania
- mam nadzieję, że nie drażnię,
gdy przeciwnie, to zabraniaj.

Opublikowano

Ktoś mnie tu znów udobruchał
a więc nadal będę słuchał
o tym jaki jestem prawy
i wodzirej tej zabawy,
tej to co to na tej stronie
ogniskami rymów płonie.

Ale we mnie jest pokora
bo ja w roli amatora,
który choćby z boku stał
to też będzie świat ten brał
na pół serio, na pół żartem
bo ja jestem klaunem, czartem.

Lecz czasami gdy się wzruszę
kiedy anioł moją duszę
swą dobrocią zauroczy
to inaczej moje oczy
przez pryzmaty postrzegają
świat i tak go oceniają.

A na świecie są kobiety
bo bez kobiet to niestety
świat by wymarł w krótkim czasie
więc do kobiet zawsze ja się
odnosiłem i odnoszę
- proszę bardzo, bardzo proszę.

Bowiem we mnie ciągle tyka
stary zegar romantyka,
który jak i ja leciwy
lecz na chodzie i życzliwy
więc i ja się takim staje
gdy kobiecie wiersz swój daję.

I nikogo to nie dziwi
choć to prawie moje CV
więc jeżeli swoją stracę
może z Was ktoś da mi pracę
bo jak nie to ogłoszenia
będę pisał: WSPOMÓŻ HENIA.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Waldemarze, no co Ty, podpisujesz się pod tym, że jesteś bezmyślny? Przemyśl to jednak :) Pozdrawiam :)
    • @Annna2 Witaj Anno, w formach też lubię, bardzo. Ale w tym wierszu, chciałam przekazać, że miałabym tyle do napisania, do zarzucenia, wyżalenia - że na kartce tego nie zmieszczę, aż wreszcie doszłam do pytania, po co? Dobrego dnia 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Waldemar_Talar_Talar - prawdziwy, bo lubię pisać, wolę pisać niż mówić, przy pisaniu jest więcej czasu na precyzję, pozdrawiam :) 
    • myśli czasem bolą więc omijam je podziwiam świat słuchem  wzrokiem   nie otwieram nimi kolejnych drzwi i bram bo diabeł wie co  za nimi jest   tu i teraz jestem  spełniony nie boje  się żyć bez myśli -  toć to istny raj
    • @1 Dzwonów harpie gromieją w ciszy przeciwprzestrzeni zcaleni od Wielkiego Niebuchu, w brzuchu wymatki, - Ty - na harfie neuronów zgrywiasz mnie rekursywnie, prastatki jak klisze kliszy w lustra wlane. #1 Odlane z naczyń formy Zaczyń wedle normy Zgranej z hordy światlnej @2 Nim hipersłowo się nieskończenie odmieni, splątana bognia, czerni się świetla w kolorowości, - Ty - w cieni ognia mnie wdrażasz w transpozycję czasoprzerażenii, praogromnia jak wymiary wymiarów w osobliwości utkane. #2 Obrane ze znaczeń summy Kładźcie w piach trumny Zaorane w dumny gmach # @3 Gdy koniunktur myślące sieci zrodzą dzieci przodków, wielka jest feeria podków przedwczechświata punktu, - Ty - z antymaterii kuszące w arcynagości ciało rozwielasz moją duchotę, w czerni białość, rozścielasz docelowną grotę. ! Ja - w Mobiusa drzwi - gdzie Ty się plotę.
    • A kiebi przydzie sia pomrzyć. Mus ucierpieć nie trza, ani frasować. Tlo cetelki brok znowój łukłodaj, jedan bez drugygo wywolaj. A pozamwczoraj dycjamber litanije spsiywał, potam jun znowój dojrzaniał. A za nim juli z augustam czerzaniał, októlber z nowambram o cienie sia wadził. Jenoż jenakszo uż puchnie pozietrze, cołkam nie dozierzam eszcze. Ziolne pólówry na niebzie tunele robzió te kapyluszowe dangi kam só. Oftyn łon z rum na rum te zietrze. A może to tlo rózi psiyrsze licecki ? A kiebi śniyrć poziesi bzioły pulecki, Jam niczegój nie żol. Mary do łoża połustozia w rzandzie, nowygo roku uż nie bandzie.                     A gdyby tak przyszło umierać, Smutku nie ma i nie ma cierpienia, tylko kartki wciąż układać trzeba coraz to nowsze wciąż wyrzucać. A jeszcze wczoraj grudzień litanie śpiewał. a potem czerwiec znowu dojrzewał. Za nim lipiec z sierpniem wciąż się czerwienił, październik z listopadem o chłód się pokłócił. Jakże inaczej już pachnie powietrze, nie mogę uwierzyć jeszcze. Wełniane swetry podniebne tunele gdzieś są kapeluszowe tęcze? Tam z miejsca na miejsce hej wietrze, a może to róż drobne, pierwsze listeczki?. A gdyby śmierć powiesiła białe półeczki. Niczego mi nie żal Sny tylko u łoża poustawia w rzędzie, nowego roku już nie będzie.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...