Błądząc marzeniami

[Lilianna Szymochnik]

Ziemski żywot naszej duszy
idzie zmysłami wnętrzu ciału.
Kusi oczy czaruje w obrazy
porywa z wiatrem burzy prawu.
Tańcuje dusza z anioły i diabły
dobro złemu miesza młyna.
Błądzi w kręte labirynty
światła szukając w cieniu.
Może zakwitną kwiaty róży
dzikim kwieciem kwiatu..
roztoczą swoje zapachy..
z wabią motyla nektaru.
Słodkie ssawki miody
spijał będzie rady..
piękne koloru tęczy..
w skrzydła paź żeglarzy.
Rozkołyszą dla zmysłu
w niebiańskiej rozkoszy..
w ogród zapomniany światu..
w euforii w uniesieniu.
W zapomnianym świecie
oczom pajęczyny zdejmie..
z serca z iskry płomienie..
wszystko zieleni odżyje.
Roztańczy ciało zmysłami
gdzie natura skryta żyje..
rzuci złotymi promieniami..
w płynące zdroju ruczaje.
Gdzie nigdy słońce,nie zachodzi
w te ogrody duszy wyśnione..
wędruję tam z marzeniami..
gdzie bogowie popijają ambrozje.