Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Oczarowanie


Lilianna Szymochnik

Rekomendowane odpowiedzi

Cóż mi tańczyć w obłoku marzenia,
kiedy serce się zrywa w porywy.
Amor dla strzał w kwiaty strzela
słońcem rozgrzewa ciało z natury.
A moja dusza Ciebie miła wciąż woła
z wnętrza czeluści myśli moje burzy.
Dla tego szczęścia ognień z płomienia
wzbijało się lotem -z pożogi dla,tej łuny.

Jaskółcze gniazdo szczęścia w mym oknie
wysyła spojrzenia obrazem i myślami błądzi.
Szukam uparcie drogi krętej ostępu w gąszcze
przedziera się rani kaleczy ręce moje,aż do krwi.
Dla kwiatu paproci lśniący oczom brylant,to słońce
jest,tak blisko widzę,jego blask z tęczy koła w aureoli.
jak mam go sięgnąć,ten klejnot skarb,to jedyne szczęście
umyka mi oczom zmienia wciąż miejsca,ze mną się w kółko bawi.

Gra mi muzyka z nut Orfeusza w tańcu wszystkie Zeusowe Muzy
słychać przepiękny śpiew słowika miłość idąca wabi z czaru i głosu.
Zmysły balują wszystko,we mnie się gotuje paruje,w te gorące i wody
wszystkie gejzery w fontanny prysły falami spływają w bijące kaskady ciału.
Wolności rumak wolnych stepów mknie z kopyta ścigając się z wiatrem w te zawody
śmigła strzała Amora wystrzelona z łuku leci z grota dla serca,czy trafić,może do celu.
Rodzi się uczucie z zasianego z ziarenka rozrasta z korzenia idzie w pędy rozkwita w kwiaty
wschodzące słońce wyjrzało uśpione z lazurem zbudziła motyla i poniosła w skrzydła z lotu dla nektaru.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nieme słowa  spoglądają w lustro  budzą myśli    nie są tajemnicą    marzenia chciałyby  zerwać się do lotu  nie klatka je trzyma  horyzont zbyt daleki  nie sięgnają    może… kiedyś    5.2024 andrew
    • Ostatnio uśmiecham się do ciebie człowieku bezwiednie, promiennie i beztrosko. Przepełniam się lekko powabnym istnieniem i radością bycia, chwytam w lot chwilę ulotną i spragnioną życia, czas, momenty, okamgnienie czasem trudne, niekiedy dobre chwile, które dają zapomnienie i te, które ranią bez twojej zgody. Ostatnio uśmiecham się do ciebie człowieku, bezwiednie, promiennie i beztrosko, dumam co jest troską a co radością, zastanawiam się przez chwile a w powietrzu latają motyle, których piękne, kolorowe skrzydła dają mi wolę unosić się w egzystencji krótkiego życia. Ostatnio uśmiecham się do ciebie człowieku bezwiednie, promiennie i beztrosko czy do siebie?
    • @Poezja to życie Romantycznie... Pozdrawiam:)
    • @Leszczym cel uświęca środki, ale nie zawsze jet w stanie być dla nich adwokatem. Pozdrawiam:)
    • @Nefretete Dzięki, super z tym Twoim wierszem elfickim :D A język tworzy rzeczywistość naszą, o czym pisał Castaneda; drzewo poznania również bardzo mnie interesuje, bo dobro i zło nie istniało by, gdyby nie wartościujące słowa: w etymologjach widać, że tego kiedyś nie było... Po łacinie malum to zarówno zło jak i jabłko, czyli słowo pochodzi z rzeczywistości, gdzie ani zło ani jabłko. Do konkluzji, że nasza obecna rzeczywistość to bańka mydlana można dojść różnymi drogami, ja na drodze teoretycznej po prostu interesując się językami, to leży zupełnie jawne, wystarczy chcieć widzieć co jest. Dzięki za Tolkiena, super, rycerska mowa :D Ja chcę w dziecinnej intonacji (naturalnej) i miękkiej wymowie jeszcze nagrać dla pełności.   Pozdrawiam również :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...