po VI: K. nigdy nie był święty.

[taka marysia]

poniżej poziomu świateł są szeregi
dwudziestoletnich dzieciaków z mlekiem
pod nosem. nocami serwują mi tanie romanse
opowiastki o zbawieniu. nocami nigdy
nie pytają o ciebie

*

pokój wystawia mnie na słońce ciszą
- mam wyłączność na puste kąty i ściany
pełne szczerozłotych pejzaży z belo horizonte
czerwone od gorącej ziemi diamenty

wiesz
to mogła być podróż naszego życia
w snach kołysało jak na morzu. kiedyś
przysłałeś papierową Copacabanę
i parę niewidzialnych rąk żebym odkryła
w końcu jej purpurową szminkę
na szlankach - jest ranek.

jak gdyby nigdy nic
lustrujemy swoje twarze

pod pretekstem rozmowy. wymykam się
za okno; nasłuchujemy.a ja nie jestem tu
aby szukać prawdy. dla ciebie

mam już tylko bladoniebieskie oczy.
stłuczone szkło. nie dorosłam do tego żeby
móc się nimi dzielić