Rurowy świat

[Polonia Abaddon]

Po całym pokoju
Śmigają ciche brzęki
Drobnych dzwonków i cymbałów
Jak roztańczone świetlne zajączki

Potem głośno podzwaniają
Kolorowe neony
Nocnego miasta

Przetykasz muzykę
Raz światłem, a raz cieniem
Raz świat skąpiesz w pełnym słońcu,
Raz unurzasz w gęstym mroku

Ta muzyka jak kurz fruwa w powietrzu
Odbija się od Nieba i Ziemi
Rozbrzmiewa setką ech
Które splatasz wielką symfonię

Ta muzyka pada jak deszcz
Jest utkana z kropel dźwięków
Jowiszu
Rozrywasz chmury
Oślepiającymi grzmotami
Gitary elektrycznej

Do tej muzyki wkradają się
Nielegalni imigranci
Z całego świata
Babelujący
W całkowitej harmonii

Raz koisz mi zmysły,
Raz siejesz mi w duszy
Namiętność i wzruszenie
Twoja muzyka jest niczym pocałunek

Roztaczasz mi
Przed mlecznobiałymi oczyma
Obrazy rurowego świata