Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

miŁa główka


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


żegnam Ciebie Maćku Tali
teraz w piekle się spalisz
ja będę bez głowy
aż napiszesz wiersz nowy


w piekle czary magia dziwy
i Belzebub urokliwy

pleć pleciugo, przy garze na glinianym grzeju
siedział razu pewnego Belzebub przy macieju

spisek w jednej chwili obmyslili naprędce
przy bardzo buźliwo-życzliwej pogawędce

co z tego wyniknie i jaka będzie puenta
i oto zapraszam historia rozpoczęta
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




może niech lepiej zaśpiewa to Wondraczkowa --------(czy jak jej tam)
kobieta jak wino im starsza tym bardziej wyjątkowa

pozdrawiam

Wondraczkowa? to głupotta
możech i lepiej Karela Gotta
pamiętam, był też jakiś Jiżi
lecz jak tak spojrzę nieco bliżij
to niech zaśpiewa cała Praha
bu-haha, bum- hahah

no dobra, żarty żartami,
o co w tym Twym wierszu chodzi?
godoj, boc zapiszczę jak ta szyba

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




może niech lepiej zaśpiewa to Wondraczkowa --------(czy jak jej tam)
kobieta jak wino im starsza tym bardziej wyjątkowa

pozdrawiam

Wondraczkowa? to głupotta
możech i lepiej Karela Gotta
pamiętam, był też jakiś Jiżi
lecz jak tak spojrzę nieco bliżij
to niech zaśpiewa cała Praha
bu-haha, bum- hahah

no dobra, żarty żartami,
o co w tym Twym wierszu chodzi?
godoj, boc zapiszczę jak ta szyba

z ukłonikiem i pozdrówką MN


jak się szuka odpowiedzi
to najlepiej szukać w bidzie
łoco w treści biega przecie
tą odpowiedź znajdziesz w świecie
pełnym modernlingwistyki
takie są do tego przytyki

a tak na poważnie to już piszę
momencik
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Messalinie zaczynając od rozbioru wierszydła
Co by twarz czytelnikowi nie zbrzydła

Zaczynając od konstrukcji to powiem, że w zamyśle było przedstawienie słowa, które jest jak mimoza, kruche delikatne, ale jakby za ciasne w swym jestestwie do jednego znaczenia.
Słowo-szyba, akurat w tym wierszu miało odzwierciedlać niszczenie pewnych struktur, owe rozbijanie sylab jest tu pewną zabawą, słowa się dopowiadają, rozpędzają bądź hamują. Już sam początek wybrzmiewa FONETYKI NA JĘZYKI-czyli owe wybrzmiewanie kolejnych kawałków szyby, ale jest przecież jeszcze końcowe SZYŁEMszyfr (w żargonie scenicznym owe szycie jest pewnego rodzaju ściemnianiem) więc wiersz z jednej strony możemy odczytać jako sarkazm na czytelniku ale jednak...
Z drugie strony jest to wiersz lingwistyczny o lingwistyce, choć jeśli ktoś naoczni początek drugie frazy i w końcowe „śpiewanie” odnajdzie klucz do pewnego rodzaju układanki, która przedstawia manifest, przeciwko...
I to już pozostawiam w kwestii czytelnika

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...