Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiersz do wiersza

adrian szerel
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

adrian szerel

adrian szerel

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Różne skraje różnych wierszy
Który z nich dopadnie pierwszy
Czy ten rosły, ten dorosły
Czy tez może całkiem prosty
Pojawiają się wzajemnie
Choć na scenę potajemnie
Wchodzą razem całkiem chożo
Krok po kroku sobie grożą
„Ty już więcej nie powiadaj
do tych tam... się nie zakradaj
Bo jak tylko uszu dotkniesz
Nie spostrzeżesz gdy się potkniesz”
Na to wiersz...ten drugi.... oburzony
Sapie dyszy, rozpalony, rośnie w siły co niemiara
Bucha z wiersza, wiersza para
Przecie my z tych samych wierszy drogi
Wiersz bez wiersza toć ubogi

Wiec mój wierszu, się postanów
Rozmów w sobie tych dwóch panów
I kolejny raz nie pałaj
O kompromis się postaraj!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Święty step

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Tobie, Hetmanie, sercami Kresów rządzić. Tobie buławę przodków, dzierżyć ostatkiem rodu. Tak mi ongiś mówiono. A teraz tylko z koniem wiernym, bukłakiem horyłki i oblubienicą czarną u pasa, mijam chutory ogniem wojny dotknięte. Z których jeno pozostały węgle niedopalone i dymów czarnych słup. Kozacze! Tyś niczym sokoły na niebie dumne, ukochał wolność tych ziem. Nocą mijam przydrożne kapliczki. Idącego na śmierć pewną, pozdrawiają przodków duchy w czaprakach, przy nich stojące. W ziemi solą ich proch. I niedługo spocznie w niej mój duch i mój trup. Boga na Dzikich Polach nie szukaj. Tu rządzi ślepy los i francowata fortuna. Zawsze wbiją Ci w plecy, nóż ostry. Próżno wołać rogiem kwarcianych i rejestrowych. Szkrzydlaci jeźdźcy już dawno pogalopowali do niebios bram. Klnąc się jeno tylko na swój honor i złotą ņiezbywalną wolność. Zsiadam z konia i sam jeden z zygmuntówką w prawicy podchodzę do lini wroga zwartej na metry.  Niech Cię wściekłą sforą obsiądą zewsząd. Niech się ostrze Twej oblubienicy we krwi gorącej solidnie upije. Wtem pośród wrogów linii, widzisz jak śmierć ku Tobie wolno kroczy. Tak Tobie Hetmanie, przyszło ginąć w obronie Siczy. Wtem nagle sokoły rzuciły się z nieba i uleciały z ciałem wysoko. Przodkowie a nie śmierć porwały człowieka. Krew z jego ran po dziś dzień jednak, na step święty ścieka.    
    • Nefretete
      Nie ma już nas

      Przez Nefretete · Opublikowano

      @Poezja to życie Jak nas może nie być, skoro pieczemy chleb i oddychamy ze wskazówkami w ręku -:)   Ciekawa miniatura.   Pozdrawiam.
    • Alicja_Wysocka
      Nie wiesz, że…

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Nefretete Może być i dni, :) Ps. W filmie jest tytuł 'Noce i dnie' wzięłam stąd to słowo @NefreteteZapytałam AI, oto odpowiedź:   Oba warianty są poprawne, ale różnią się stylem.  Dni to forma rzadsza, literacka, ale gramatycznie prawidłowa (np. w tytule powieści Marii Dąbrowskiej). Dnie jest formą powszechniej używaną w mowie potocznej.  @NefreteteJednak po namyśle, zostało jak było, ale dzięki za wnikliwość - dzięki niej, sprawdziłam :)
    • Niewygoda
      Górale, ho!

      Przez Niewygoda · Opublikowano

      Górale: Hela, róg.  
    • Niewygoda
      Koligacja

      Przez Niewygoda · Opublikowano

      Koligacja: dajca gil 'ok?  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...