Anioł moich kroków

[Lilianna Szymochnik]

Jeśli kochasz mnie choć trochę
czemu mnie omijasz bokiem.
Tajemniczo się uśmiechasz
jakie ja przechodzę znoje.
Kokietujesz mnie dziewczyno
myślą grzechu pokuszenia.

Czemu mnie tak prześladujesz
co dzień we mnie się wpatrujesz.
I zastawiasz nić pajęczą
seksapilem dech zapiera.
Serca wnętrze się gotuje
wszystkie członki rwą lawiną.

Kim ty jesteś? Czego żądasz
czy ta miłość taka zwodna.
Zawsze o tej samej porze
i nie tylko o! Mój Boże.
Wszędzie jesteś niesłychane
cieniem Anioła moich kroków.

Może jestem twym kochaniem,
że się na mnie, tak uwięziłaś.
Może chcesz mi coś powiedzieć,
ale wstydzisz się to wyznać.
Sam sobie zadaję to pytanie
spać, nie mogę zmrużyć oka.

Jutro następny dzień nastanie
odrzucić pragnę,to z myśli uczucie.
Twoją postać i ciebie na zawsze
lecz w żaden sposób oszukać serca.
Może to miłość rozkwitła kwiatem
wabi nektarem słodyczy i piękna.