Nasza Matka

[Lilianna Szymochnik]

Matkę mamy tylko jedną w całym świecie
szanuj,ją?bo cię urodziła dała tobie życie.
Nikt?-nie zastąpi ci człowieku twojej matki
ona cię do piersi swojej tuliła dzieckiem.

Śpiewała kołysanki opowiadała bajki
uczyła wszystkiego kupowała ci zabawki.
Auta,misie,lalki-słodkie ustom marcypanki
od ust odejmowała a tobie zawsze dała.

To ręce twojej matki oku widoku źrenica
opieka i troska twojego dziś dnia życia.
Pilnowała w chorobie,dbała o twoje zdrowie
baczyła pilnie,każdego twojego wszak kroku.

W nauce pomagała pacierza słów uczyła
mówiła co dobre? a co złe?-twojej głowie.
Co wolno?-a co,nie wolno?robić złego tobie
wszędzie obecna,na rękach do serca tuliła.

Twoja jedyna najdroższa ci dziś życiu matka
przypomnij ją sobie dzisiaj!-W swoich myślach.
Cofnij się w czasie!Ty dziecko-siostro i bracie
podaj jej pomocną rękę-mniej,to z krwi serce.

Ona je miała w sercu dla ciebie zawsze
czy była dobrą,czy złą tobie,od lat matką.
Zawsze do końca-gdziekolwiek błądziłeś
chroniła cię od złego w różnych chwilach.

Czy ty wiesz- rozumna dziś nauce młodzieży
do czego? jest zdolna matka z serca ciała woli.
Ona by oddała swoje życie,za twoje człowieku
taka jest kochająca matka-skarb z łona miłości.

[Polonia Abaddon]

"Choroba" była jak na Ciebie dość mało pracochłonnym utworem, ale ten wiersz udowadnia, że jesteś nadal w świetnej formie. Sądzę, że trzeba Cię pochwalić chociażby za niesamowitą wydajność pracy. Powoli albo zaczynam przyzwyczajać się do Twego stylu i coraz więcej rozumiem z Twoich wierszy (choć przedostatnia strofa i tak przysporzyła mi trudności), albo po prostu robią się coraz prostsze, muszę ten tekst skonfrontować z innymi, żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie. Na pewno było to lepsze od "Powabnej materialistki".

[Polonia Abaddon]

Już wiem - to ten wiersz jest bardziej sensowny niż poprzednie, dlatego (tak myślę) zrozumiałam go.