Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

niedorzeczność


Rekomendowane odpowiedzi

"Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki"

u Ciebie - wejść dwa razy się nie zdarza - nie taki ma sens.
Może się zdarzyć, że wejdę tysiąc razy.
Dlatego drugi wers tak bym widział:

wejść w tą samą raz się zdarza
A całość wtedy tak:

rzeka płynie w ciągłej zmianie
wejść w tą samą raz się zdarza
mówisz - jest wciąż taka sama
popatrz - kamyk wleciał, tam osadza


myślę, że zgrabniej, sensowniej.

Ale komu ja to piszę, przecież Judytka
rzadko kiedy jakoweś zmiany wprowadza:)))
Pozdrówka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i_ e
zgadzam się z Tobą w kwestii "tę" - tutaj jak najbardziej w tę rzekę,
pozostały wywód zbyt mnie nie przekonuje, a propozycja wpisania:
- "wejść dwa razy do tej samej się nie zdarza" - to przecież żywcem powtórzona maksyma.
Tego absolutnie Judycie bym nie polecał;

- że plagiat, że "gadanie o dupie maryny. nic nowego"
a czyż piszący o jesieni - a setki ich, jeśli nie tysiące - nie jest klepaniem w kółko tego samego?
A jednak każdy znajduje coś, co tej jesieni nadaje swoistą barwę,
ubiera w skróty myślowe, metafory.

Judytka napisała coś na miarę miniaturki,
pokazała tę ustawiczną zmienność poprzez kamyczek
- wleciał tu, a osiadł tam.
Może banalne, ale myślę i ładne i sympatyczne/ po korekcie oczywiście/.
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




a co to? .... nie można?
powiedz Judytko o co biega tak naprawdę,
bo i_e ciągle wytyka niedorzeczność;

powiedz, że to przekornie napisane razem a właściwie
winno być napisane nie do rzeczność
że wcale Ci nie o niedorzeczność chodzi
że idzie Tobie o panta rhei, że wszystko płynie,
a Heraklitowa rzeka to środek do celu:)

Pozdrawiam Ciebie i Adwersarza również
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



i_e napisał: " można wejść w tę samą- otóż,myślę, że nigdy nie jest tą samą, gdyż nią być nie może, nie ma "tej samej"-kamyk się osadza,wpada, np. miłość-jednego dnia dajesz garściami, drugiego dnia otrzymujesz, a wszystko wkładasz do duszy, którą zmieniasz-tą samą nie jest
toteż zarówno niedorzecznym się wydawać może, iż kamyk się tam w ogóle znalazł ;)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @ViennaP   Może pani poszukać mój esej pod tytułem - "Nowatorska metodologia badawcza" - znajdzie pani pod jakimś moim wierszem w dziale - komentarze, wbrew pozorom: nie wszystko usunąłem - co najważniejsze zachowałem - skopiowałem i wkleiłem gdzieś tam... Jasne, powyższy esej mam na Wordzie.   Łukasz Jasiński 
    • @Wewnętrzny Odgłos   Najpierw jest Ciało i Umysł i Duch - (CUD - trzy pierwsze litery), więc: duchowość jest na samym końcu, otóż to: czy pan coś je i ma pan dach nad głową? Kto pana utrzymuje, kiedy pan non stop jest zajęty duchowością? Mieszka pan w jakimś zakonie kontemplacyjnym?   Łukasz Jasiński 
    • @ViennaP Dzięki za rymowany komentarz. Pozdrawiam
    • Zgrabnie to wyszło, ale kłują mnie te "lekko" zużyte metafory na początku, może dlatego, że sam się często łapię, jak po nie sięgam.   A tutaj? Po prostu pierwsze trzy wersy zrujnowały mi nastrój - bo jakże to: znowu księżyc? ten blask? i ćmy! są i ćmy! Jakżeby inaczej - giną! Oczywiście w blasku ognia!  Przecież to wszystko można zdekomponować do trzech, dwóch chwytów, schemat jest prawie zawsze taki sam:   światło ulicznej lampy wabi zbudzone ćmy   każdej nocy światło lampy wabi ćmy   nocą światło wabi   samotność   I bum! Mamy to! Tysiąc pięćset milionowy księżyc wredny typ pożera ćmy i ogóle w ogniu... a tak poza tym tu jest lampa! Ale co to ma za znacznie - równie wyeksploatowana rzecz pożerająca wszystko na swej drodze  ;)   Niestety użycie "typowych" metafor musi być cholernie uzasadnione. Inaczej wchodzimy na pole minowe. Tak uważam.   PS. Sorki, może przesadzam, reszta poszła potem bardzo fajnie. Poza tym, wiem, to nie warsztat, ale sobie pozwolę, bo uważam, że od Ciebie można wymagać więcej :) Jeden z Twoich ostatnich utworów wbił mnie w fotel i to pewnie dlatego.   Czuwaj!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...