Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zaułki zapomnianych kopalń
za małe na oddech – nikt
nie chciałby umrzeć ze strachu przed śmiercią
nie mając chwili wytchnienia na jakikolwiek ruch

dobrze wiedzą o tym górnicy na których nieoczekiwanie spadł los
bądź uwięził w zbyt małych płucach skał

podobny dramat przeżywają ofiary w tłocznym mieście
wołanie o pomoc
martwe i bez echa
gdzie każdy dla siebie wędrownym samarytaninem

milczeć
przecież nic się nie stało
to jedynie karetka pogotowia pędzi gwiżdżąc bez celu
przecież nic się nie stało co mogłoby wszystkich zabić

Opublikowano

Śmierć przychodzi tak nagle, nie daje szans na to, by od niej uciec. Dzieje się ona w kopalniach, ale tez każdego dnia i w każdym innym miejscu. Dotyka jednostek – jest tragedią, ale w obliczu ogółu nie znaczy nic... ludzie są obojętni na krzywdę drugiego człowieka...


Pozdrawiam;)
Ivonne

Opublikowano

"plus minus
równa się wszystkiemu
czego nie jesteśmy pewni"

być może... ale nie zawsze

Opublikowano

za dużo patosu przede wszystkim.
Nie podoba mi się też tak wyraźne odwołanie do historii górników.
Przedostatnia zwrotka zupełnie tu nie pasuje, nie wiem, po co to łączysz. trzeba już było skupić się na kopalni. I jeśli wchodzisz w patos, pozostać przy tym, a nie spłycać jedną rzecz drugą. Porównujesz śmierć w kopalni do tłoku w mieście. Nie widzę powodów.
Pierwsza część jest dobra, niektóre zwroty brzmią dobrze.
Podobnie ostatnia i puenta. Ale tamta moim zdaniem nie pasuje. Mógłbyś ją lepiej podciągnąć pod ostatnią, jeśli już decydujesz się na takie rozwiązanie.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dla mnie patosu nie ma



jeśli dobrze pamiętam, to Bielaczek napisał ten wiersz
przed tragedią w Rudzie Śląskiej.

sam tekst dopracowany, bielaczkowoZakręcona forma.
nawiązanie do miasta trafne moim zdaniem.
jeśli chodzi o puentę, to odczytuję ją dwuznacznie;
jako nawiązanie do kopalni, jak również do miasta.

serdeczności Łejeczka :*
Opublikowano

Espena, wiersz jest przesycony patosem. Chociażby wersy:
"wołanie o pomoc
martwe i bez echa "

to najbardziej wyrazisty przykład.

Ja wiem, że Wy się tu bardzo nawzajem lubicie, ale trochę obiektywniej patrzcie na te wiersze. Przecież takie podejście nie ma sensu. Negować od razu wszystko, co ktoś inny wytknął. Szczególnie jeśli Twoim argumentem jest "bielaczkowo zakręcona forma".

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




neguje ktoś kto ma zaledwie kilka komentarzy
ani jednego wiersza
nie twierdzę że nie umie Pan pisać
poza tym widzę że strasznie jest Pan uparty co do wytkniętego patosu
i wg Pana strasznie jest jego dużo
a z drugiej strony pisze Pan że pierwsza część nawet dobra
poza tym Łejeczka zauważyła sens połączenia
praktycznie napisałbym podobnie
bowiem długo siebie czytamy
a Pana niestety a może i stety nie mieliśmy zaszczytu czytać
poza tym niech Pan spojrzy na daty rejestracji na forum
poza tym Espena współpracowała ze mną w pisaniu niektórych tworów
które podobały się ludziom którzy spoglądali jak najbardziej
obiektywnie


wieczności.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jak narazie, tylko Ty tak napisałeś



to, że się lubimy, nie oznacza, że oceniamy autorów.
Oceniamy wiersze.



nie znasz podejścia. ja ten wiersz widziałam
już jakiś czas temu i wtedy zgłosiłam objekcje.

jesli Bielaczek go poprawił i dopracował,
to dlaczego nie mam dać pozytywa.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



są zwroty które już były użyte
i są nadal używane
wg Pana jak są słowa typu martwe i bez echa spadł los
to już dramat współczesnej poezji

ewentualny smak patosu mógłby mieć wędrowny samarytanin
chociaż Biblia jak i te słowa są ponadczasowe przecież

jak ktoś nie chce zastępować tych słów innymi
to nie zastępuje
ja akurat dopracowałem ten tekst

gdyby wszyscy myśleli tak jak Pan
to każdy wiersz byłby przepełniony patosem
bo każdy wiersz zawiera conajmniej jedno słowo
które zawiera inny wiersz

a propos patosu
to nie zawracałem sobie nim głowy pisząc ten wiersz
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dla mnie patosu nie ma



jeśli dobrze pamiętam, to Bielaczek napisał ten wiersz
przed tragedią w Rudzie Śląskiej.

sam tekst dopracowany, bielaczkowoZakręcona forma.
nawiązanie do miasta trafne moim zdaniem.
jeśli chodzi o puentę, to odczytuję ją dwuznacznie;
jako nawiązanie do kopalni, jak również do miasta.

serdeczności Łejeczka :*


Łejeczko i co ja mam napisać... na jednym froncie jesteśmy ;)

dzięki za wsparcie :*

Bielaczek:*

wieczności.
Opublikowano

ależ Tomku, nie mów mi, że nie wiesz, czym jest patos. Jeśli za patos uznajesz obecność słów, które pojawiły się w innych tekstach, to grubo się mylisz.


Patos to ton, styl podniosły, górnolotny. Patos to pewna sztuczność, coś napuszonego.

Patos buduje się poprzez:
-archaizację
-stosowanie podniosłych wyrażeń
-inwersję

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



skończ Pan
poco mi to Pan tłumaczysz
kompletnie nie zrozumiałeś tego co napisałem
przykro...

napisałbyś że wiersz się nie podoba
a nie robił jakieś bezsensowne wywody
nie mam zamiaru dalej prowadzić z Panem
dyskusji
Opublikowano

Jeśłi masz czas na jakikolwiek ruch, to znaczy, że żyjesz....

Intencje rozumiem, ale te "zaułki kopalń" i takie tam...

Śmierć jak kromka chleba - to jest coś, wszystko inne to takie "gorolskie gadanie"...

Sam się przymierzałem, aby coś o czymś takim napisać, ale to nieprzystające światy: górnicy nie czytają wierszy, doświadczenia górnikow są obce "tym co na powierzchni".....

Temat jest na prawdę trudny....

To o mieście [- dobre, to o kopalni, jest takie "bez kopalni"...

(A kopalnia to "ona")... tyle podpowiedzi.... poza tym ten co się boi, raczej długo nie popracuje....

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



skończ Pan
poco mi to Pan tłumaczysz
kompletnie nie zrozumiałeś tego co napisałem
przykro...

napisałbyś że wiersz się nie podoba
a nie robił jakieś bezsensowne wywody
nie mam zamiaru dalej prowadzić z Panem
dyskusji
Ale chamstwo!
Zawsze tak gwałtownie reagują osoby, które czują, że popełniły błąd, ale za żadne skarby nie chcą się do tego przyznać; taka reakcja na rzeczową argumentację rozmówcy jest obroną przez atak - ma na celu "wysiudanie" go, zakończenie wywodów, żeby publiczność nie zdążyła zauważyć pomyłki.
Wobec tego jeszcze raz podkreślę ze swej strony: PATOS TO NIE JEST UŻYWANIE SŁÓW, KTÓRE WYSTĄPIŁY JUŻ W INNYM UTWORZE. Takie myślenie Tomasza Bieli jest błędem i jego pomyłką, zaś definicja patosu przytoczona przez Piotrba jest zgodna z moją wiedzą na ten temat (jestem wieloletnią nauczycielką polskiego).
A teraz można dalej dyskutować o tym, czy w wierszu jest patos, czy go nie ma - a może raczej: czy jest go za mało, czy za dużo dla poruszanych zjawisk - niezależnie od tego, czy Autorowi podoba się ta dyskusja, czy nie.
Pozdrawiam Wszystkich, a Autorowi życzę ponadto dobrego podejścia do Czytelników i ich komentarzy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.
    • @Berenika97 świetnie, że to dostrzegasz. Dziękuję bardzo :)
    • @Migrena Dobre :)  A jeśli lubisz skrzypce, to na dziale Heydepark  (Ciekawe) , możesz zobaczyć i posłuchać jak gra Dawid Garrett
    • Media mają olbrzymi wpływ na kształtowanie naszych poglądów czy sympatii w każdej dziedzinie życia. Oczekujemy więc, że podawane informacje będą rzetelne i zgodne z prawdą. Chcemy przecież dokonywać nieskrępowanych wyborów, a mogą one być naprawdę wolnymi, gdy dokonamy ich na podstawie prawdziwych wiadomości. Tymczasem, jako pojedynczy ludzie i całe społeczeństwo, jesteśmy pod ciągłym wpływem medialnych intryg - manipulacji. Słowo to oznacza kształtowanie lub przekształcanie poglądów i postaw ludzi bez udziału ich świadomości, poprzez narzucanie im fałszywego obrazu rzeczywistości. Kluczową rolę w oszukiwaniu społeczeństwa odgrywają dziennikarze, tworzący często nieprawdziwą rzeczywistość na potrzeby wcześniej przyjętych założonych tez lub światopoglądu. Inną grupą stanowią tak zwani eksperci, których wiedza na dany temat jest wątpliwa, ale są to osoby płynące „z prądem”. Manipulacja, według psycholingwistyka Adama Wichury, zaczyna się od nagłówka. To właśnie w tytule żurnaliści często zamieszczają fałszywą informację, bo wiedzą, że możemy nie lubić czytać artykułów do końca. A właśnie na końcu tekstu – w takiej manipulacji - pojawia się wyjaśnienie opisywanego wydarzenia. Natomiast sensacyjny nagłówek jest tak formułowany, aby zagrał nam na emocjach. Według Wichury, jeżeli tytuł informacji wywołał w nas wysoki stopień negatywnych emocji np. złości, oburzenia, nienawiści, to znaczy, że trzeba włączyć myślenie i zdrowy rozsądek, bo właśnie zostaliśmy zmanipulowani. Oto przykładowy nagłówek: „Kobieta na wózku inwalidzkim i jej opiekun nie zostali wpuszczeni do ekskluzywnego lokalu!” Większość z nas będzie na pewno oburzona. Niektórzy będą nawet nawoływać do bojkotu restauracji. Natomiast na końcu dowiadujemy się, że „pokrzywdzeni” byli pod wpływem alkoholu i wyzywali wulgarnie obsługę lokalu. Inny nagłówek stosuje zdanie pytające: „Kiedy minister X wycofa dofinansowanie leków dla chorych na cukrzycę?” Artykuł przedstawia całą historię pomocy państwa dla cukrzyków, jest nudny i nie można się doczytać oczekiwanej daty. Na końcu wreszcie pada zdanie: „Minister X nie zamierza wycofywać tego dofinansowania”(!). Tytuł, będący cytatem, to również narzędzie manipulacyjne. Podam przykład: „Dyrektorka musiała wiedzieć o defraudacji”. Najczęściej nie zwracamy uwagi na cudzysłów. Taki komunikat odbieramy jako fakt. Skoro „wiedziała”, to pewnie współuczestniczyła – wnioskujemy. Jednak w podsumowaniu artykułu okazuje się, że wspomniana dyrektorka z opisywaną aferą nie miała nic wspólnego. Dziennikarze wykorzystują również tzw. kompleks Polaka t.j. obywatela „gorszego niż ci z Zachodu”. Co ciekawe, ciągnie się ów kompleks od wieków, jakby był wpisany w genotyp polskości. Przypomina mi się stare, bodajże siedemnastowieczne przysłowie: „Co Anglik zmyśli, Francuz skreśli a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupi”. Ludzie mediów oszukują nas między innymi takimi komunikatami: „W niemieckim tygodniku zamieszczono …..”, „W prasie amerykańskiej …..” lub: „Nasz korespondent we Francji donosi, że ……..” . Mamy więc, jako społeczeństwo liczyć się ze zdaniem zagranicznych obserwatorów naszego życia publicznego, bo ci „wiedzą lepiej, jak powinno być” . Okazuje się często, że nie jest to opinia zagraniczna, tylko komentarz płynący prosto z Polski. Bywa, że redakcja niemieckiego tygodnika prosi współpracującego z nią polskiego dziennikarza o opinię w jakiejś kwestii. Dziennikarz ów pisze na przykład felieton, najczęściej krytyczny wobec tego, co się dzieje w Polsce, zgodny z linią programową czasopisma i otrzymuje za to wierszówkę. Niemieckie pismo zamieszcza tekst, a polskie gazety bez skrupułów powołują się na „zagraniczne doniesienia ”. Jest to jedna z najskuteczniejszych technik manipulacyjnych, które bardzo łatwo wprowadzają nas w błąd. Innym sposobem manipulacji jest wyrywanie z kontekstu wypowiedzi rozmówców i dopasowanie jej do zakładanej tezy. Pewna osoba według przekazu medialnego miała oznajmić: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć.” Natomiast pełna wypowiedź brzmiała: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć bez mojego wsparcia.” Urwany fragment całkowicie zmienił sens całej wypowiedzi. Jeszcze inną techniką tworzenia sztucznych skandali jest tak zwane zaburzenie perspektywy. Tytuł krzyczy: „POLAŁA SIĘ KREW! Poszukiwany jest właściciel sklepu”. Chcemy się dowiedzieć, co się wydarzyło i co zrobił właściciel sklepu? Okazuje się, że dwaj klienci pobili się w sklepie i poleciała krew z rozbitego nosa. A właściciel był potrzebny jako świadek. Nagłówek zaś sugerował, że to ów właściciel narozrabiał. Sposobów manipulacji jest bardzo dużo. Jak w takim razie nie pozwolić się oszukiwać? Myślę, że na początek należy używać własnego rozumu i do każdej wiadomości podchodzić z dużym dystansem, nawet wówczas, gdy będzie pasowała do naszych poglądów. Należy sprawdzić, jak przedstawiają ten sam temat inne źródła, również tej strony, z którą jest nam nie po drodze. Czasami dość łatwo sami możemy ocenić rzetelność dziennikarzy. Jeżeli jeden i ten sam publicysta w swoim tekście uważa, że religia nie powinna być nauczana w szkole, a później przeprowadza wywiad z katechetami na temat, dlaczego religia powinna zostać w szkole?, to prawdopodobnie mamy do czynienia z hipokryzją. Dla radia i telewizji najbardziej widocznym sposobem oszukiwania słuchaczy czy też widzów są debaty osób o różnych poglądach. Tworzy się wówczas tak zwane „ustawki”. Do rozmowy zaprasza się dwie osoby z opcji X i jedną z Y. Jedna osoba, gdyby nawet mówiła konkretnie, logicznie i na temat, nie ma większych szans na przebicie się ze swoimi racjami do słuchaczy i widzów. Dla większości odbiorców ten z poglądów jest prawdziwy, który ma więcej zwolenników. Przykładem może być pewien program interwencyjny uznanej dziennikarki telewizyjnej od lat goszczący na antenie jedynki. Zrobiła reportaż o biednej uczennicy , jej matce i wrednej szkole. W placówce dziewczynkę rzekomo prześladowano. Wcześniej założona teza miała uderzyć w szkołę i system oświatowy. To, że system jest do niczego, nie trzeba nikogo przekonywać. Ale w tym wypadku nierzetelność przekazu była zdumiewająca. Dziecko przez rok nie było posyłane przez matkę do szkoły. Dziewczynka przebywała ciągle w domu. Szkoła wykonała wszystkie przewidziane w takiej sytuacji procedury, łącznie ze zgłoszeniem sprawy do sądu rodzinnego. Ale w studiu przewagę miały osoby popierającą matkę. Również wśród „ekspertów” dominowały te głosy, które brały w obronę rodzinę. Do głosu rzadko byli dopuszczani goście, którzy wykazywali zaniedbania matki wobec dziecka. Założenie programu zostało zrealizowane. Szkoła, jej pracownicy i niektórzy uczniowie okazali się winnymi „tragedii dziecka”. Takie podsumowanie sprawy usłyszeliśmy od prowadzącej. Oprócz wszystkich wspomnianych wcześniej technik jest jeszcze ordynarna manipulacja czyli podawanie kłamstw, celowe zmyślanie jakichś faktów, które są przytaczane i powielane później przez większość stacji radiowych, telewizyjnych. Nawet jeśli po określonym czasie fikcyjne wydarzenie zostanie usunięte, ludzie i tak zapamiętają to, co „twórcy” chcieli wpuścić do obiegu medialnego. Ale jak pisze Adam Wicher: „Nie trzeba kłamać, aby mówić nieprawdę. Znając psychikę ludzką i schematy przetwarzania świata przez ludzi, można tak skroić informację, aby mówiąc prawdę wywołać u człowieka zwątpienie. I odwrotnie.” Winston Churchill też kiedyś stwierdził, że kto jest właścicielem informacji, ten jest również właścicielem świata.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...