Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

„Obłoki”

Ona Miszel
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ona Miszel

Ona Miszel

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pytałaś mi się kiedyś
O co Ci chodzi
Masz obłoki na ustach
Wylewają Ci się z rąk
W zgięciu nosa płynie łza
O ty nie pokorna

Nie pytaj mnie więcej
Co u mnie
U mnie taki dziwny zakręt
U mnie puder na policzkach
I u mnie moje oczy
Zdradzają

Pytałam czym jest Miłość
W rowku pomiędzy pasami jezdni
Pięć centymetrów leci wodą
Dobija mnie ten rowek
I te liście mokre podupadłe

Czym jest szczęcie?
Spojrzeniem
Albo patrzeniem
Nie pytaj bo mnie to boli
Zapytaj czy widziałam ten błysk?

Wiesz co, wszystko
W Twej dłoni jest
Sade co leci w głośnikach
A może pamiętasz rozmowy?
Dlaczego poeta pali
A kim jest poeta

Spójrz na mnie
Zbliżasz się czasem a ja odpycham
Chcesz dotknąć
A ja nie pozwalam

Nie wiem czym idę
Może drogą
Może jezdnią
Autostradą

Nie proszę więcej
Spójrz
Bo ja mam wiatr w swych dłoniach
Czasem go opuszczam
Czasem puszczam
Czasem trwam
Myślę
Ale zawsze z Nim jestem

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Klatka

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Ten wiersz ma w sobie coś bardzo ludzkiego, z dylematu i ciągłego pytanie o świat i własne w nim miejsce. Co czasem prowadzi do definiowania siebie przez ból i rozczarowanie. A to co nazwane łatwiej jest oswoić.
    • Robert Witold Gorzkowski
      Klatka

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Czym jest miłość, czym jest wolność, czym jest Twoje przekwitanie czym jest dusza i świętości łez tłumionych rozedrganie. Czym jest krzew wyschniętych pragnień, czym jest splot przebytych zdarzeń czym jest noc, a czym poranek czym jest dzień i zmartwychwstanie. Nie wiesz tego nie wiesz wcale jakie życie niesie treści jakie mości znów posłanie jak poświęci los niewieści. Bo wciąż szukasz zależności tupiesz nogą, krzyczysz, ganisz swoją drogę przebyć prosto dziateczkami się pochwalić. I odgrażasz się niebiosom że po miłość pójdziesz boso każdą nocą w animuszu drzwi zamykasz bez przymusu. Ściskasz kraty w umysł wkładasz żywe kwiaty, robót nawał i wyciszasz pożądanie pięknych myśli niesłychanie. I znów pytasz się w pacierzu Boże czemu we mnie wierzysz bo ja sama dnia każdego odpowiadam - dosyć tego. Widzę wolność w bezsilności mam ostoję bez miłości strofy zdarte i przebrzmiałe wierzysz w klatkę - wierzę Panie!         Gdy przestaniesz w nią wierzyć wyzwolisz się.          
    • Leo Krzyszczyk-Podlaś
      bez tytułu

      Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano

      a w górach śnieg leży chyba pójdę w góry   zachłysnę się mgłami pobiegnę polami   zanurzę się w chmury na białej rubieży   napiszę o tym wiersz że kocham przecież wiesz  
    • tie-break
      Przestrzeń Między

      Przez tie-break · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jak to pięknie zabrzmiało. Tak naprawdę każdy podświadomie dąży do tego światła, szuka go i pragnie. Wiersz, o którym jest mowa, to most, po którym można przejść, o ile się go bezpowrotnie nie spali.
    • tie-break
      zdeptana dusza

      Przez tie-break · Opublikowano

      @Berenika97 Niesamowite studium psychologiczne dotkniętej traumą ofiary wojny. Największym dramatem tej kobiety jest konieczność pozostania na miejscu, w otoczeniu, którego każdy element jest bezlitosnym świadectwem i pamięcią.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...