Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Bóg dał mi szerokie biodra lecz
nie powiedział w co je ubrać


przymierzam różne modele spodni
nie chcę skracać nogawek ani
zwężać w pasie więc przeważnie
spływam po chodniku do fosy miejskiej

kiedy byłam mała tata mówił
że kaczki się ze mnie śmieją


chwytam garściami gnijące liście mokre
od niechcenia tropię się
na dnie - jest płytko więc widzę
jak szaro – burzy się moja dookoliczność

przecież to mija
mnie sporadycznie na ulicy
Opublikowano

kolejna wersja wewnętrzna:) o najnormalniejszych niedoskonałościach ciała.
pomijając wersy kursywą

pierwsza zwrotka mnie nie rusza, choć dobra.
A nie rusza, gdyż jako człek starej daty nie akceptuję spodni u kobiet.
/Kolejny element zatarcia oznak płci, a to nie jest dobre/.
W pewnym urzędzie pani naczelnik wydziału zawsze chodzi ubrana
w nienagannym garniturze-oczywiście spodnie, krawat i powaga stosowna do tego garnituru.
A b. ładna kobieta, tylko że ona nie wie, iż jej kobiecość jest stłamszona, zniewolona:(

Druga strofa dobra. Nie wiem czy ktoś znajdzie coś.
Już te introwersje coraz doskonalsze:)

Altanko,
ładnie piszesz i mimo tych spodni

- Ani na moment nie wątpię w kobiecość Ani:)

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



zgadza się.
Aleś mnie przyuważyła:) choć nie całkowicie, bo przecież napisałem:
-" Ani na moment nie wątpię w kobiecość Ani:)

Ale w ogóle to wina Boga - nie powiedział w co kto ma się ubierać:))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przykro mi, że z mego powodu została odebrana innym komentatorom przyjemność trawienia wiersza.
teraz już wiem, nie myślałem że to tak wprost.
Ale wiesz co?
Ty w moim wierszu też kluczyłaś pytając?
-"gotyk i zwieńczenie to rozumiem, ale skąd storczyk kwitnący nagle? "-
A to przecież takie kwieciste:)

Też musiałem wyłuszczać kawę
i jesteśmy teraz kwita:)

Pozdrawiam z szerokim uśmiechem:)))))

PS. Następne intro bedę czytał ze słownikiem frazeologicznym.
Może coś mi pomoże:)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • był piękny, słoneczny poranek obłoki spokojnie sunęły po niebie powiewał leciutki zefirek a ona szła   bez celu, byle przed siebie   bezstronnie, bez wahań - kto bardziej? a co było? minęło, nie przeliczała patrzyła prosto i najzwyczajniej   stopa przed stopę, bo jednak ostrożnie  - od siebie  dojrzała i ogarnęła  przykryła lekko, współczule pomniejsze   i nagle słońce zdało jej się zbyt ostre a wiatr wstrząsnął swą siłą bo serce zadrżało o bezbronne   moje maleństwo - szepnęła - wyrośniesz    i z nowym poczekaj, wytrwaj - ja wrócę   w pełni nadziei, uśmiechu i z dobrym słowem przelewając spomiędzy  poiła dzień za dniem nie ustając w trudzie   aż przyszedł czas zrozumienia tak, uroniła dwie łzy - skoro nie mogło być więcej   ale powstała z kolan i ruszyła dalej bo najlepszy grunt? to nie stracić  siebie samej   i dobrze wie: nie rozkwitnie gdzie nie przyjmuje się miłości   ***   czego nie mogła dostrzec w chwili nieobecności   ziemię już dawno rozgrzebano   bo liczył się nie plon   lecz jej żywe  ziarno        
    • dziękuję za twoje yang   co wprawione w ruch - kołysze się z rozwianymi myślami powroty wybieram spokojniejsze   moje yin na pohybel temu, który podejdzie  wystarczy i tak _ nigdy nie będziemy tacy sami   chciałeś być bliżej? czy chodziło o wiatr?   *** ona pragnie być wyżej i wyżej upewnia się wykręcając głowę jesteś - stoisz - zapadasz   popychasz z odskokiem   jej góra - tobie dół a przecież bliskości rezonują każdego z nas  (bo cóż ponad piachem?)   nie zatrzymuj  nawet do mnie i usiądź czasem   bo masz prawo  bujać się jak ona, jak ja   wiesz, nie wszystko musi być razem  
    • Łu noju uż kapelki w ksiotki łustrojóne só, i szlejfki furaju na zietrze, abo dzie eszcze. Na majowe litanije buł cias, jek w októłber różaniec est. Matulko Śwanto ma modry klejd, tlo niebo Warniji i spsiyw. Ziziphus spina-christi,zielóne szczepy zawdy, abo krew?             Kapliczki już kwiatkami przystrojone. Wstążki fruwają na wietrze, i nie wiem gdzie jeszcze. Był czas na majowe litanie, bo w październiku przewidziany różaniec. Mateńka Święta ma błękitną sukienkę, jak niebo warmińskie jak śpiew. Głożyna wiecznie zielona, czy może krew? Na górze Synaj o miłości było, na chwałę Boga, tu nic się nie zmieniło. Czy zielone krzewy znów broczą karminową posoką? Cud odkupienia- wciąż tyle rozstajnych dróg. Czy ciernie są podobne do gorących ust? I znów wiatr popędził arterią poprzeczną, rozłożył ręce, świat zasłonił deszczem. Majowe pola się śmieją w barwnej sukience, jak marzenie z zapachów róż. Wracaj wietrze i wiej tylko tu jeszcze. Pieśni miłosne śpiewaj na chwilę dla snów. Cienie drzew rozkołysz w tę letnią noc. Drogą Krzyżową zaszum, lśniącą oprawą łąk. Bądź.
    • @Roma nie wiem co powiedzieć. Chyba tylko..... dziękuję Roma.
    • @Annna2 Po sprowadzeniu na ziemię już nie uwierzysz, ale może zawsze próbować, w końcu trzeba kolorować sobie świat, chociażby by nie oszaleć :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...