na fali półsnu, półszeptu, półsiebie

[Julka]

Krótkie spięcia jak przy pobieraniu krwi.
Nagłe skoki ciśnienia. Rozdrażnienie,
z którym walczę w końcu mnie śmieszy,
bo nie da się ze sobą urządzać zapasów.
Monologi nudzą a "siłą perswazji i urokiem
osobistym" wiele nie zdziałam, bo za bardzo
jestem sobie sąsiadką z poduszki obok. Ta
nadmierna poufałość skraca dystans, a kąt
pod którym patrzę zaostrza się. Co z tego, kiedy
reszta przydymiona jakimś przyzwoleniem
na stan, w którym nie czuję się dobrze.
Słabość? Nie, nie to, bo przecież wiedziałabym.
Pewnie chwilowa narkoza. Może dokonuje się
we mnie jakiś szczególny zabieg. Poczekam
cierpliwie. Na fali półsnu, półszeptu, półsiebie.

[Piotr_Mogri]

jednolity tekst nie ułatwia czytania...
przydałoby się jakieś rozbicie
;)
ostatni półwers niezły

[Tommy Jantarek]

Treść mi się podoba, ale wersyfikacja kompletnie przypadkowa ("nagłe skoki ciśnienia" w palcu nad enterem) i bezsensowna. Proponuję podział na strofy (przemyślany) albo przeróbka na czystą prozę, ponieważ ciekawy z tego kawałek może być.

[Kai_Fist]

Droga Autorko,

podoba mi się myśl i zawarta treść,

ale sam zapis i forma zwyczajnie do kitu :)
(przegadanie głównie)
a szkoda, bardzo szkoda...

Pozdrawiam,
Kai Fist

[Aneta Paradysz]

P. Julko, ładnie Pani myśl buduje, jednak konstrukcja przypomina barak, a nie dom.
Jeśli wolno by mi było doradzić – mniej dosłowności, czytelniejszy zapis, albo...dział proza.

Pozdrawiam
Aneta

[dorottta]

Julkowe półsłówka :) pozdrawiam.

[Izabella_Sendor]

Ciekawa sytuacja, co do formy i sposobu przekazania treści w tym wierszu rzeczywiście sprawę bym przemyślała, ale już w tym momencie tekst przykuwa uwagę i jest ciekawy.Pozdrawiam.
[sub]Tekst był edytowany przez Izabella_Sendor dnia 22-02-2004 11:55.[/sub]