Zgłoś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  Dziękuję za miły komentarz i serduszko.     To pewnie i do nas dojdzie, choć nie pierwszy raz w tym roku. Już był przez jeden dzień. Zaraz stopniał.   Ale póki co dzisiaj w Warszawie wichura i plus 7.

Scena 5   Na scenie poeta i zjawisko.   Poeta : „Maro przepadnij”! Zjawisko pulsuje. Poeta : „przestań !” Zjawisko szybciej pulsuje. Poeta : „Na wenę”   Zjawisko : „Zostań” Poeta : Czym ? Zjawisko : Mną albo niczym !   Zjawisko przyciąga grawitacyjnie.     Scena 6   Na scenie kosmita i poeta.   Kosmita : „Yen, Yen, Yen ” Poeta : „ Mów normalnie ” Kosmita : „ Jestem panem gwiazd ! ”   Poeta : „ Z czym przyszedłeś ? ” Kosmita : „ z kwarkami, atomami, cząstkami, drobinami, planetami, niebieskimi ciałami…”   Poeta zasypia. Kosmita chodzi na paluszkach i rozsypuje powoli scrabble.     Scena 7   Na scenie poeta i stonoga. Rozmowa :   Poeta : „ Moja poezja to pomieszanie z poplątaniem .” Stonoga : „ Moje nogi też się plączą.” Poeta : „ Popełniam setki błędów.” Stonoga : „ Mam gorzej, potrzebuje stu butów.”   Poeta : „Ale ja składam  samokrytykę, samokrytykę, samokrytykę, samokrytykę !”     Scena 8   Na scenie poeta i krytyk. Rozmowa :   Krytyk : „Twoją poezje cechuje  grafomania, epigonizm, lenistwo.” Poeta : „Mylisz się.  Jak pszczoła robię miód i jestem pracowity. A ty jak pszczoła żądlisz ! ” Krytyk :  „ Raczej ja jestem pszczołą, a ty trutniem.   Scena 9   Na scenie tylko poeta.   Monolog : „Weno przyjdź do mnie, zwłaszcza rano. Nie bądź ironistką ; ty taka i owaka… Może zawładnę tobą.”   Po chwili słychać głośne kroki.            

@Leszczym   Kiedyś cierpiałem na nadmierną empatię, szczęśliwie udało się to wyleczyć.    

@Waldemar_Talar_Talar Na to pytanie nie ma odpowiedzi. Tak już świat stworzony jest.

@Rafael Marius to prawda. Dziękuję za czytanie :)