"Kłociła się raz śmierć z życiem"

[Lilianna Szymochnik]

Raz mówiła śmierć do życia
bardzo dumnie poruszona.
Nie będziemy mieszkać razem
w tej starej z rujnowanej chałupie.

Bo ty jesteś, taka młoda
pełna życia i uśmiechu.
Świecisz światłem razisz w oczy
spać, nie dajesz mi po nocy.

Na to życie rozgniewane
w takie się odzywa słowa.
Jesteś nędznym starym babskiem
już, bez życia i wigoru.

Druga nogą stoisz w grobie
już, nie długo zamkniesz oczy.
Bardzo chętnie pójdę sobie
dam ci nawet, na odczepne.

Tak odeszła z oczu babie
troszkę gniewna, lecz radosna.
Zostawiając śmierć w chałupie
z chorobliwą jej zazdrością.