Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje świadectwo - krótkie:

Wierzę w dobro
Bóg zwyciężył
przychodzi do nas
w świętych osobach

Moja wiara - ułomna
nie chce słuchać
naprawiać przewinienia

Lecz modlitwa młodych duchem
ludzi wpatrzonych w Ojca
tu na ziemi
to wiatr Boży
ma moc przemienienia
2006

Więc wołam:
Oby Papież żył sto lat
a przemianie uległ świat
miłość niech poruszy słowa
w każdym sercu trwa odnowa
Bóg nadziei, to nasz brat
2004

Oby Papież odżył w nas
Jego uśmiech, serce, mowa
moje dzieci: córka, syn
będą wierzyć, tak jak On
w słowo przyjaźń
moc pochodzącą od Boga

Jego imię dodaje otuchy
Jan Paweł II Wielki
świety przed Bogiem
dla ludzi święty
rośnie duma, życiowa siła
nie będę więcej obojętny:

Wobec wielkości i chwały
życia poświęconego Bogu
mądrości, etosu pracy
nic własnego przy duszy
oddaję cześć prorokowi - chwała Bogu

Wierzę w tryumf dobra na świecie
w potęgę większą, niżby się zdawało
wierzę w świadectwo dobrego człowieka
uzdrawiające duszę, dyscyplinujące ciało

Jak czuły ojciec nad kołyską
dziecko odwodzi od płaczu
tak Jan Paweł II nade mną
czuwa, aż będzie dniało
2006

Opublikowano

Dzięki Marlett! Dyscyplinujący to długie słowo, nawet dłuższe niż uzdrawiający. Umieściłem oba słowa w wierszu, bo dokładnie oddają to, o co mi chodzi. Mógłbym zamienić na "poskramiające", ale nie wiem czy byłoby dobrze zrozumiane. Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tectosmith ja tylko zabrałem głos w kwestii religijnej, jestem wierzący i nie wstydzę się tego wstyd mi tylko za portalowych agnostyków i ateistów, którzy nie szanują uczuć religijnych innych od siebie tak,że nie jest to wykłócanie a poza tym to ty wywołałeś ,,temat,,, pierwszy
    • @Alicja_Wysocka ... słowo w szkatułce schowałam gdy przyjdzie zimno będę wyjmowała wiele ciepła mi dało pewnie więcej zostało  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia 
    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...