Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moje świadectwo - krótkie:

Wierzę w dobro
Bóg zwyciężył
przychodzi do nas
w świętych osobach

Moja wiara - ułomna
nie chce słuchać
naprawiać przewinienia

Lecz modlitwa młodych duchem
ludzi wpatrzonych w Ojca
tu na ziemi
to wiatr Boży
ma moc przemienienia
2006

Więc wołam:
Oby Papież żył sto lat
a przemianie uległ świat
miłość niech poruszy słowa
w każdym sercu trwa odnowa
Bóg nadziei, to nasz brat
2004

Oby Papież odżył w nas
Jego uśmiech, serce, mowa
moje dzieci: córka, syn
będą wierzyć, tak jak On
w słowo przyjaźń
moc pochodzącą od Boga

Jego imię dodaje otuchy
Jan Paweł II Wielki
świety przed Bogiem
dla ludzi święty
rośnie duma, życiowa siła
nie będę więcej obojętny:

Wobec wielkości i chwały
życia poświęconego Bogu
mądrości, etosu pracy
nic własnego przy duszy
oddaję cześć prorokowi - chwała Bogu

Wierzę w tryumf dobra na świecie
w potęgę większą, niżby się zdawało
wierzę w świadectwo dobrego człowieka
uzdrawiające duszę, dyscyplinujące ciało

Jak czuły ojciec nad kołyską
dziecko odwodzi od płaczu
tak Jan Paweł II nade mną
czuwa, aż będzie dniało
2006

Opublikowano

Dzięki Marlett! Dyscyplinujący to długie słowo, nawet dłuższe niż uzdrawiający. Umieściłem oba słowa w wierszu, bo dokładnie oddają to, o co mi chodzi. Mógłbym zamienić na "poskramiające", ale nie wiem czy byłoby dobrze zrozumiane. Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski bardzo dziękuję. Szacunek za szczere słowa. Miło mi.
    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...