Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie chcę takiej jesieni z wierszy
malowanej temperą i nieostrzoną kredką
nie chcę czytać o spadających liściach
zmetaforyzowanych łzach

zwichrowane obrazy przyszłości

krzyczę pod wiatr żebyś nie słyszał
jak przeżywam turbulencje w przeciągu
przez szyby oglądam przemakalne naskórki
i mądrość w oczach młodych ludzi

głębiej

z poziomem wody w rzekach rośnie zmęczenie
oczekiwaniem na kolorowe burzowe niebo
deszcze emocji zlewają się w rynnach

zasypiamy ze śniegiem na oczach

Opublikowano
nie chcę takiej jesieni z wierszy
malowanej temperą i nieostrzoną kredką
nie chcę czytać o spadających liściach
zmetaforyzowanych łzach

zwichrowane obrazy przyszłości

myślisz że w przyszłości tylko taką jesień będziemy oglądać?, to byłoby straszne.
apeluję do młodych!
piszcie, piszcie, jak najwiecej wierszy jesieni, o łzach prawdziwych i o liściach prawdziwych i o żurawiach i o wszystkim,
nasza jaskółeczka roztacza wizje!!!
frrrrr aszko, ale i tak podoba misie! buziam. ES
Opublikowano

ale w drugiej strofie to nie jest marudzenie...
a w pierszej chodzi o to, że nie chcę aby wiersze przeinaczały moje spojrzenie i uczucia związane z jesienia- dla mnie ona nie jest smutna :))

każdy to widzi tak jak czyta ;)
może coś źle napisałam, nie wiem...

dzięki dzie wuszko :)
pozdrawiam wesoło, frrr ;)

Opublikowano
nie chcę jesieni z wierszy
tempych kredek

krzyczę pod wiatr żebyś nie słyszał
jak przeżywam turbulencje
w przeciągu

przez szyby oglądając przemoknięte naskórki
i mądrość w oczach młodych dezerterów
zwichrowane obrazy przyszłości

z poziomem wody w rzekach rośnie zmęczenie
oczekiwaniem na kolorowe niebo -
deszcze emocji
zlewają się w rynnach

zasypiamy na śniegu



//////////////\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
moja wizja
podoba mi się pomysł
który tak widzę jak widzę powyżej

wieczności.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius muszę najpierw przeczytać coś z jego literatury, nie wstydzi się, czuje się raczej celebrytą:) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To się odważ i zagadaj sama. On pewnie się wstydzi.
    • Alu   poezja owszem naszym deserem jest w stanie ponieść wymusić łzy albo słodyczą z pięknym uśmiechem co rozgrzał duszę w pochmurne dni   z miłą melodią bywa złączona cudnym wokalem uwiedzie nas w wieczory czerwca dociera ona w olsztyńskim zamku przepięknie gra :)
    • Wieża wysoka w oddali nad morskim klifem. Chusta z niej powiewa – to królewna uwięziona? Oby nie szczerbata, co tak macha… pranie suszy?  Uszczypnąłem osła w ucho, dalej – pół królestwa w puli!   Wertepami, przez błota i pokrzywy, przez mgły, Wśród piorunów zygzakiem… smok drogę zastępuje. Zionie ogniem – no to popas, chleb ze smalcem przekąsimy, Propan-butan kiedyś mu się skończy – takie czasy.   Zbrojni konni – jeden, drugi, trzeci, cap za fraki, na ziemię powalili. Patrol jakiś? „paszport i szczepienia! zwierz podkuty? Gdzie gaśnica?” – pod ogonem! „o wsteczny nawet nie zapytam. Chuchnij, wędrowniku!” – huuu! – „dość! kiedy zęby myłeś?”   „Precz mi z oczu, kmiocie, plebsie, nikczemniku! Dowgird, przegnaj chama batem!” – świst, trzask… ajajaj! U celu głowę zadzieram – istny drapacz chmur. No, do dzieła! kłódki jak z tytanu młotem rozbijam.   Pomoc nadchodzi... cierpliwości, chwilka… Schodów nie ma – tylko lina szubieniczna. Wspinam się, co począć, chwyt za chwytem. Pnę się z gębą uchachaną… co w posagu myślę?   Złota czy brylanty… i sto krów też się przyda. Sruu! – na głowę doniczka spada – test przetrwania? Drapię paznokciami, cegła za cegłą, coraz bliżej, Kic, kic… – na ostatniej prostej jestem – nóżki całuję!   „Mamooo! złapał się królewicz – on ci z bajki!” Podstęp… wpadłem w sidła, nieee – dalej – dzidaaa! Fik przez okno – spadochron się otwiera, za mną szybuje postać z nosem zagiętym.   W spódnicach rozdętych przez wichry… kraaaa! Miotłę odpala, gazu dodaje – smugi na niebie gęste, Warkot dwusuwa: wizg… bryyy, już mnie dopada, lada chwila. W dole wilki wyją, uciekają, smok podwinął ogon.   Słońce zaszło, w dłoniach oczy skrywa: „mnie tutaj nie było!” Koniec, po mnie… marnie skończę – ot, śliwka w kompocie. „Wracaj, słodziuteńki – wieczerza czeka i napitki. To ja, twoja milusia przyszła pani, imć teściowa.”
    • @Somalija ależ on sam wygląda (jego ułożone w kółeczko usta) jak dmuchana lala z seksszopu
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...