dialog poranny

[ot i anka]

codzienności moje niepokojąco
wpasowują się w dzisiejszą pogodę

nikt nie może się poukładać
bo w bajkach tego nie było

od rana zbieram reumatycznie
powykręcane emocje żeby połaskotać
trochę bezradność stuknąć
co nieco tam gdzie lubisz

kręgi zamykają się tam
gdzie już nikt nie ma siły

możemy tak rozmawiać o tym
wszystkim co nas przewraca
żebyś mogła znów się potknąć
tym razem bardziej świadomie
kontrolować wyrzuty sumienia

przełknij wątpliwości i schowaj parasol
w zębach trzymaj wciąż jaskółkę

może deszcz już nie spadnie
tak nisko






martynie;)

[ot i anka]

wyczytałam u Mrtyny (notabene:) że dedykowanych wierszy się nie rusza!
ruszajcie!:P

[Panna Cogito]

ja też jestem martyna ( w ogole nie potrafie sobie wyobrazić , że ktoś się nazya tak jak ja:-)) dlatego dziękuje za dedykację:-)

[ot i anka]

tutaj komentujemy wiersze nie dedykacje!:P
dla innej martyny- JAE:)
więc czekam na coś dotyczącego wiersza:P

[zak stanisława]

nic nie moge ruszyć, bo całośc mnie rusza, bardzo podoba misie ten wiersz Anko!
ale bardzo mnie interesuje, gdzież to Martyna lubi stukanie? skąd ten reumatyzm emocji, co tam się dzieje dziewczyny! bardzom zaniepokojona!!! :) z buziamy/ES

[ot i anka]

:D bo my mamy swoje niepokoje:) to taki wierszydeł po rannej rozmowie kiedyś:) no ,wiesz, w okresach kiedy się działo:)))

buziaki stasiu:*

[Jego Alter Ego]

Martyna lubi stukanie i lubi wiersz:D ten zwłaszcza,już dziękowałam więc potwierdzę,a co najbardziej to dobrze wiesz że słowa tak mi bliskie i prawdziwe(dla nie wtajemniczonych- kursywa;)) dziękuję Ci za nie najmocniej,buziak

[ot i anka]

hehe, kursywa się kiwA:p
fajnie że skomentłaś wierszydło dla cię:P
ps. kocham cię:))))
pozdrówki