Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdy patrzę na serce
które mógłby oddać
by światłem ją oświetlić
blaskiem prosto z nieba
łzy niczym lawina
zalewają duszę
bo mi tej jasności
zawsze było trzeba

czy potrafię kochać
trudne to pytanie
i strach mnie przeszywa
ból do samych kości
nie ma we mnie światła
tak mocno to czuję
jak można umieć kochać
nie znając miłości

Opublikowano

Też jestem na etapie początkującym.
Uważam jednak, że wiersz jest trochę jednoznaczny. Za dużo tutaj użytych słów. np. kocham, miłości, bólu...Wiadomo o co chodzi.
Temat utworu podoba mi się, ciekawa puenta. Ale trzeba to trochę inaczej przedstawić.
To moja opinia, chodź mogę być w błędzie.
Pozdrawaim:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Może masz racje, ale ten wiersz jest jednym z niewielu które napisalam o sobie. Musi byc jednoznaczny, bo moja sytuacja jest jednoznaczna. Pewnie niewiele osób się w nim odnajdzie, ale napewno nie nikt. Jednak dzięki za uwagi. Zapamiętam na przyszlośc. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jasne, ale nie działa mi na klawiaturze "c" z kreseczką

wstaw do Worda i popraw, tam możesz wstawiać symbole, jak pozmieniasz skopiuj i wstaw tu;

Dzięki... Nie pomyślałam. Pozdrawiam serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Beta, no co Ty, kołka nie widziałaś? Też lubię Twoje życiowe rymowanki, podpinam się pod rozmówców :)
    • @beta_b  No można by inaczej przelać na papier co miałem w głowie, fakt. Dzięki za odwiedziny i podzielenie się opinią.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... dosłownie, to ująłeś - "Fraszka na czas". Dzięki, że wpadłeś :)
    • @Brevkbevt Mega !!
    • Dziewczyna domyśliła się, że ci ludzie przyszli tu po jakieś paczki. Wyjaśniała, że jest umówiona z pastorem i na pewno nie przyjechała po żadne dary. - Tak to każdy może kłamać, aby się tylko nachapać! - odezwał się ktoś z kolejki. Na szczęście, w tej samej chwili przed budynek, na szeroki ganek wyszła wysoka, szczupła kobieta, która donośnym głosem zawołała: - Czy pani Karolina Wróbel z Olsztyna już tu dojechała? Pastor prosi! Studentka odetchnęła z ulgą. Tym razem ludzie w milczeniu sami się rozstępowali.   - Kiedy będziecie rozdzielać dary? - kobietę z ganku zapytała jedna z oczekujących, krzykliwych dam. - Za pół godziny, cierpliwości. Różnych produktów jest tym razem bardzo dużo i nie możemy tak szybko ich rozpakować - odpowiedziała ta na ganku. Karolina usłyszała tym razem odgłosy zadowolenia dobiegające z tłumu. Gdy dotarła do wejścia, kobieta poprosiła ją do środka. - Jestem żoną pastora, Irena Kocka - przedstawiła się. - Edward wiedział, że ten tłumek nie będzie chciał tak łatwo panią wpuścić - dodając uśmiechała się przyjaźnie. - Proszę wejść do biblioteki, na stole są wyłożone materiały do pani pracy. Mąż jak znajdzie chwilę, to się osobiście przywita. Dziś mamy urwanie głowy. Rankiem przyjechała ciężarówka ze Szwajcarii. Tamta społeczność protestancka przysyła nam różności dla ludzi, ale dziś to był największy transport - wyjaśniła jeszcze sytuację. I wyszła pomagać innym przy rozdziale darów.
    • od teraz stań się człowiekiem bądź sobą w każdej chwlii czas płynie więc nie zwlekaj bo może nagle przyskrzynić   pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...