bieda

[Daniel Bartkowski]

zespół w zespół grali na ulicach
marynowanych gitar doskonali palczacy
czerni płynącej po plecach służebnie
wystukiwali rymy

echem tłumionym windowali słońca
na cienie gotyckich z oktawy katedr
z precyzją wymarłych drapieżnych nut
snuli ballady

mocno skuleni w chodników kościach
z atomów mokrego ulepieni kurzu
o dłoniach zza długich paznokci
wyśpiewujących cuda

doskonali pacjenci posłusznie chorzy
z bladymi oczyma powlekani metrami
napiętych na karku melodii mięśni
goniących wibracje papilarnych strun

jeszcze wczoraj błagalny kapelusz
zmagał się dzielnie z trędowatą ciszą
dziś jego kardiogram
za drogi

[Daihra Rentable]

Wiersz mi sie podoba i to nawet bardzo:) taka ziarnista kakafonia. Zgrzyta mi tylko kilka rzeczy:
echem tłumionym windowali słońca
na cienie gotyckich z oktawy katedr-> coś z tym wersem jest logicznie nie tak
z precyzją wymarłych drapieżnych nut
snuli ballady
No i kardiogram zmianiłabym na coś, żeby muzyczną metaforykę utrzymać (oj dodaje smaczku, dodaje), którą sam chyba lubisz. Może na nuty, ale pewnie sam wiesz najlepiej.
Prrzepraszam za chaotycznośc i pozdrawiam / M.