Na końcu świata

[macte poema]

Jak tak może być
kto wyjaśnić spróbuje
jeden człowiek ma wszystko
drugi nic
choć jednakowo żyje i czuje

tyś jest bogaty, choć nieszczęśliwy
ona szczęsliwa, choć nie do końca
a biedny żebrak lub dziecko bez ojca
nie mają nic, nawet Boga
- że też świat nie ma końca

ja mam się nie źle - mówie OK
nie mam powodów do narzekania
smutno mi jednak, że z Tobą razem
tworzymy świat łez bez opamietania

gdy chcę to jem lub w podróż jadę
im brak nadziei, drogi do domu
bez przebaczenia, bez oddechu
spalają się w tańcu bez wyboru

królestwo życia nie zawsze pomaga
lawina złych myśli narasta
wysiłku twórczego wymaga
sprostać tym czasom, dobrobytem nie zarastać

proszę więc: nie poddawaj się bracie
kocham, więc zmierzam do Ciebie
nic więcej nie wiem, chyba nie umiem pomagać
choć nie raz byłem w potrzebie

[Marlett]

M.Poema.Wiersz ma przesłanie.Pomimo większej formy nie jest przegadany.
Pointa bardzo na-tak.Pozdrawiam serdecznie.M.

[macte poema]

Dzięki Marlett. Ten wiersz jest dla mnie ważny - pozdrawiam

[macte poema]

To nie tak, nie wypisuję herezji. Ten utwór napisałem z potrzeby wspierania ludzi którym brakuje miejsca na tym świecie, z powodu głodu lub innych przyczyn.

[macte poema]

Zarłem w wierszu to co potrafiłem pod takim tytułem zawrzeć. Być może drogi amicusie nie odbierasz na moich falach. Jeszcze jedno: inspiracje, to moja prywatna sprawa, a motyw odrzucenia do nich nie należał.