Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nadal kręci mnie ten błąd


degrengolada

Rekomendowane odpowiedzi

To było bardzo dawno albo
mam czarno - białą wyobraźnię. Procenty
transformowały w promile i dopominaliśmy się
fermentacji win. Nawet fikcja odbijała się
w lustrze.

A teraz zapadnia. Podobno trzeba się bać. Możliwe,
że trzeba być bardzo ostrożnym.

A więc dobrze - realniejemy
w tych zakamarkach trzeźwości. Mierzysz mnie
rozwartością palców i dziwisz się, że istnieją
takie szerokie źrenice. Lubię.

Nasłuchujemy drżenia rąk
kiedy kończą się zapalniczki i dogasają cytryny.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"trzeba się bać. Możliwe,
że trzeba być bardzo ostrożnym." a ja bym wywalił jedno "trzeba" bo się nadgorliwie rzuca w oczy

byłem ostatnio w teatrze na sztuce "Pod mocnym aniołem" na podstawie powieści Pilcha i w tematyce alkoholizmu poprzeczka wywindowała tak wysoko, że jak teraz cokolwiek czytam w tym aspekcie mam niedosyt)-:


a teraz coś odemnie, też kiedyś podejmowałem taką tematyke

http://www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=37464

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

no to wcale nie źle napisałaś, ja myślałam ,że tam się coś jeszcze czai gdzieś pomiędzy słowami i się przestraszyłam ,że głupia jestem:)
przecież te źrenice są oczywiste...może inni też zauważyli tylko nie napisali??
a wiersz jest fajowy:)hehe, jak na taką tematykę, to w ogóle niezły bardzo.

pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • List do człowieka.   I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już.   Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż.   Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic.   Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz.   Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau
    • @iwonaroma Kto niby pisze wiersze na siłę? Przecież z tego tylko wychodzą gnioty.
    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
    • W noc samotną cisza milknie i zostawia czas na gniew. Nagle tracisz w sobie siłę, gdy jest jasno, wchodzisz w cień. Szukasz drogi lecz mgła gęsta wściekle Ci odbiera wzrok I im bardziej pragniesz przestać, tym Cię głębiej wciąga mrok.   Gdy na oślep rzucasz słowa  aby ktoś im nadał sens, Wciąż zagłusza je od nowa stukający w szyby deszcz. Może niebo także płacze? Może ma wszystkiego dość? Patrz, pojawia się tam tęcza, jak łączący przestrzeń most   Czym naprawdę jest odwaga? Czy nie siłą, aby wstać? Tak nieustraszenie walczyć,  gdy się wokół sypie świat. Aby nie przestawać tańczyć, kiedy z oczu płyną łzy. Przecież płakać możesz wiecznie, a raz tylko możesz żyć...    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...