Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Och! jak możesz kopać wiersz, nie znając jego autora, nie spojrzawszy "w jego przelęknione oczy?"
Gdybyś nie zauważyla, to jednak skomentowalaś go, piszac że jest tak insygnifikantny, że jakby go nie było. No, może w uniwersum twojej percepcji rzeczywiście go nie ma, a ty znow piszesz o czyms czego nie widzisz. pojawilas sie na chwilke i zostawilas szpilke pod nieistniejacym wierszem hahah. zenujace.


A to wszystko dlatego, że Cię nie lubie. Wpakowałeś się, bo teraz będę zaglądała do każdego Twojego wiersza.Możesz nie brać pod uwagę moich komentarzy, ale ocenie Twój wiersz dobrze, kiedy będzie naprawde dobry.Tu nie ma złośliwości.
I prosze Cię pisz do mnie po Polsku i przestań wreszcie zgrywać mędrca swoim wysublimowanym słownictwem.

"insygnifikantny"??? Umiesz to wogóle płynnie przeczytać? Ile tergo słowa szukałeś w jednym z Twoich studenckich słowników?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wątpię żebyś się czegokolwiek lękał.. Ty poprostu uwielbiasz działać mi na nerwy..

a tak przy okazji wiem o Tobie więcej niż myślisz.. I niż możesz się spodziewać..
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



fajnie, ze wreszcie ktos czyta, a nie podziela hienich habicji przenoszonych w burcze skory i maniery.

Zatem wyjasnie wierszyk, nie w drodze polemiki, tylko by zaznac oczyszczajacej kapieli w ekspiacji.

ten kto jest soba, jest tylko tam gdzie jest i kim jest. zaczynamy i konczymy sie w sobie samych, przynajmniej na plaszczyznie fizycznosci (truizm, ktorego nie zamiescilbym nigdy w wierszu). sytuacja liryczna ogranicza pole do dwoch osob, ktore tak jak wyzej, zaczynaja i koncza sie w sobie i nie sa soba nawzajem, a plan, pointa, mysl wiersza, jest zaproszeniem do aktu przenikniecia sie. bo "tam gdzie nie jestem ja musisz byc ty", a przynajmniej "zobaczenia", poznania siebie. nadajac jednoczesnie nowe i głębsze znaczenie startemu zwiazkowi frazeologicznemu, co nadaje również utworowi w moim mniemaniu wartosci lingwe. to wlasciwie koniec mojej interpretacji, tego skromnego tekstu. Prawde powiedziawszy, mialem cichą nadzieję, że tak purystyczna forma zwroci uwagę na dwoistość znaczenia i zatrzyma czytelnika na tyle dlugo by dostrzegl cos poza pozorną wyświechtanościa. Najwyraźniej woń padliny u niektorych i instynkt była szybsza od myśli... smutno

teraz pewnie uslysze ze to i tak glupi wiersz i prostacki, albo ze tego co napisalem o nim, nie ma w nim. odpowiem tylko, ze wuszce ewidentnie tyle wystarczylo by stwierdzic, ze jednak jest co skomentowac i nad czym przystanąć.

Takim jesteś poetą, że musisz ( albo chcesz) czytelnikom tłumaczyć swoją twórczość..
Godne uznania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z góry uprzedzam: rozumiem zamysł Autora :) i chciałbym tylko zasugerować,
że ten wiersz mający w skrócie wyrazić ważną myśl został niemiłosiernie przegadany.
Może tak?


***

od czasu do czasu
w bezokoliczniku
jesteśmy sobą



Pozdrawiam.

Tak, ale ten wiersz teraz moze oznaczac rowniez inne mysli.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Z góry uprzedzam: rozumiem zamysł Autora :) i chciałbym tylko zasugerować,
że ten wiersz mający w skrócie wyrazić ważną myśl został niemiłosiernie przegadany.
Może tak?


***

od czasu do czasu
w bezokoliczniku
jesteśmy sobą



Pozdrawiam.

Tak, ale ten wiersz teraz moze oznaczac rowniez inne mysli.

A już myślałam, że i mi coś odpiszesz
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie ocenisz go dobrze jak bedzie dobry, tylko jak ci sie wyda dobry. moim zdaniem, nie poznalabys dobrego wiersza nawet, gdybys go sama napisala, chociaz to calkiem fantastyczna sytuacja.



Ja uzywam słów, ktore znajdziesz w słowniku języka polskiego, badz neologizmow tworzonych zgodnie z zasadami fonotaktyki i staram sie stosowac jego gramatyke, zatem raczej pisze po polsku. Jesli polisylabicznosc to dla ciebie zbyt duze wyzwanie, moze lepiej czytaj komiksy o supermanie?



I własnie tego sie lekam:). kobiety z obsesja.



no niektorym musze. innym nie.



zwyklem dawac pierwszenstwo rzeczowym komentarzom
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Boże chroń nas przed tymi co wiedzą lepiej.


Jakoś mi się jednak udaje poznawać dobre i kiepskie wiersze bo czasem to widac na pierwszy rzut oka. I jakoś inni zazwyczaj podzielają moje poglądy, z paroma nieznacznymi pyskatymi wyjątkami.Nie będę wytykać palcami.




Ja czytam akurat komiksy z mangą a tobie nic do tego. Nie trafiłeś.

Pytałam o "insygnifikantny" i o to jak długo szukałes tego słowa w słowniku, bo chciałam wiedzieć ile swego cennego czasu poświęcasz na to by mi odpisać. A widzę, że się namęczyłeś. To chyba Ci zależy.



Oj widzę że masz wysokie mniemanie o sobie. Do obsesji mi jeszcze daleko. Szczególnie na Twoim punkcie. Może kiedyś Twe marzenie się ziści.Nie dużo Ci brakuje, bo ostatnio maksymalnie działasz mi na nerwy a to mnie najbardziej kręci :))))))
Co nie zmienia faktu, że wiem o Tobie wiecej niż myślisz :)



Tak, szczególnie tym, którzy dobrze rozumieją.



A tu się zgadzam. Moje kometarze sa jak najbardziej nierzeczowe bo piszę o tobie nie o wierszu.
A niech mnie wywalą..:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Karierowiczostwa skutki uboczne     Im wyżej Małpa Się wspina Po drzewie   Tym jaśniej Dupą   Świeci do ciebie       Marek Thomanek 12.11.2024    
    • @Leszczym ależ bardzo krótki :)   
    • A potem coś - ktoś - otworzył oczy w miejscu, gdzie czas jeszcze nie odważył się narodzić, i ciemność cofnęła się o milimetr, jak skóra, która czuje dotyk po raz pierwszy. Świadomość przyszła jak pęknięcie w nieskończoności : za ciasna, by pomieścić wieczność, za krucha, by unieść własne zdumienie. Człowiek. Z gliny, która pamięta palce - i z oddechu, który nie pamięta początku. Niedorobiony anioł, a jednak zarysowany precyzyjniej niż figura w tajnym równaniu. Patrzy w niebo i widzi zwierciadło, bo jego oczy nie wiedzą jeszcze, kto je uczy patrzenia. Czas przetacza go po świecie jak drobny pył, lecz w tym pyle drzemie rysunek - linia, której nie wymyślił przypadek. Architektura dłoni, które nigdy nie potrafią tworzyć nicości. Gesty wracają, myśli krążą jak ptaki, którym odebrano pół nieba. Słowa rozbrzmiewają w człowieku jak echo w świątyni, która dopiero czeka na pierwszego pielgrzyma. Światło go nie dźwiga. Ciemność go nie posiada. A Bóg milczy - nie z nieobecności, lecz z miłości większej od odpowiedzi. Jego cisza jest przestrzenią, w której człowiek ma nauczyć się budzić. Bo człowiek trwa - jak kamień, który pamięta dotyk rzeźbiarza bardziej niż własny kształt. Oddycha, bo dech został mu dany. Kocha, bo serce jest konstrukcją zbyt piękną, by mogło powstać z próżni. Pisze, bo w każdej literze szuka alfabetu, którym został stworzony. A jednak głęboko, w tej maszynie z bólu i światła, coś zaiskrza. Nie bunt nicości, lecz bunt dziecka, które zgubiło drogę do domu i wciąż nosi w kieszeni klucz - choć zapomniało, gdzie są drzwi. To nie przypadek wypowiada w nim „jestem”. To stworzenie - obdarzone wolnością tak ogromną, że może zakwestionować własne pochodzenie. I gdy absurd unosi głowę i śmieje się światu w twarz, a człowiekowi drży ręka - w tym drżeniu, w tym śmiechu, słychać echo dłoni, które ulepiły go z chaosu jak z mokrej gliny. Człowiek. Krucha konstrukcja. Boski szkic. Dziecko zgubione w świecie zbyt szerokim dla jednego serca, a jednak -  pod skórą nosi odcisk palca Stwórcy.        
    • @Waldemar_Talar_Talar tak, dodaję uroku:)
    • @violetta - uśmiechem dziękuje -  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...