Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Majestat wychowawcy

Klaus Kalarus

Przez Klaus Kalarus
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Klaus Kalarus

Klaus Kalarus

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Raz tu weszła, tu do sali
Pani Ada i się bali,
Że im wpisze pał dwadzieścia.
I już kroczy płeć niewieścia,
A wręcz pędem gna do krzesła.
Strach na twarzach, nań zerkają,
Wre krew ścięta- >.
Siada Ada, aż gruchnęło
I nieszczęście się stanęło.
Poniżona, rozkraczona
Och! Pod biurkiem leży Ada!
>
Aj brechtają jej uczniowie.
Jej się kręci w łbie obitym,
Śmiech ich dusi dalej przy tym.
Się podniosła, pocznie gadać
I nadaje, że nie było,
Się panisko przestraszyło.--
Dziś już karze Stuhl podawać!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Bóle wschodzącego słońca

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Deonix_ Deo, dzięki za troskę, ale zostawmy. Niektóre "strzelanki" miały miejsce ze 20 lat temu. Niektóre we wspomnieniach marginalizują się i maleją i relatywizują, a inne urastają do czegoś co w tym kształcie w ogóle nie miało miejsca. Zresztą w tym wierszu nie jestem raczej alter ego peela. Choćby dlatego, że śpię codziennie ze 12 godzin i bez kitu śnią mi się same piękne i interesujące sny... Już nie mówiąc o tym, że mi akurat terapie niemalże wcale nie pomagają i sa tylko jakąś taką nieprzyjemną wariacją dotyczącą tak naprawdę rozdrapywania ran i blizn i jątrzeniem i odzieraniem z tajemnic... A i z wybaczeniem też się spotkałem także jak mawiają gra gitara i luz...
    • Waldemar_Talar_Talar
      Cisza mą kochanką

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Cisza mnie lubi jest zawsze obok potrafi płakać uśmiechać się   Cisza mnie kocha śpi obok mnie jest szczera niewiele chce   Cisza mi poezją umie pocieszyć jest mego jutra oknem i drzwiami   Cisza jak siostra dużo o mnie wie jest zemną nawet gdy wiatr i deszcz   Cisza mą nadzieją nie unikam jej rozmawiam z nią nocą i dniem   Cisza moją trumną pochowa mnie przykryje sobą ja o tym wiem
    • Leszczym
      Wywrotki

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Przeliczne, przekomiczne, a tak w ogóle wczoraj popszeniczne. Seranon, 8.05.2024r.
    • Marcin Sztelak
      Dzieci Abla

      Przez Marcin Sztelak · Opublikowano

      Bezgrzeszne jak powietrze oczyszczone potopem – zaśpiewali. Tutaj Kain uśmiechnął się pod wąsem, zaczajony w rogu arki spokojnie ostrzył sztylet w oczekiwaniu Araratu.   Za nic miał gołąbka z gałązką z góry wiedząc  jak się kończą historie, szczególnie gdy na pokładzie panuje szaleństwo  przeplatane z wznoszeniem modłów.   Jak na tę chwilę dookoła bezkres i głupia nadzieja na zmiany, lecz w zanadrzu tylko wymiana pokoleń i powolne umieranie gwiazd.   Dzieci Kaina są mimo wszystko mądrzejsze – istniejąc. Choćby nawet przez ułamek sekundy.
    • Marcin Sztelak
      Podszepty

      Przez Marcin Sztelak · Opublikowano

      @Marcin Sztelak Dziękuję za komentarze, a co do wszechświata są różne teorie filozoficzne, min. tak, że wszechświat to my i umiera wraz z nami...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...