odejde

[A. Lewandowska]

chce zniknac ze swiata
nieszczerego
tandetnego
gdzie czasem tylko pies szczeze zaszczeka
gdzie czlowiek nie patrzy na czlowieka
tylko z pogarda rozglada sie wokoł
nie moze uciec od swego serca mroku...
lecz w głębi chce miec cie
u swego boku

chce uciec jak najdalej stad
ale cos mnie tu trzyma...
to chyba więź matczyna
wiec bede zmuszona ja zerwac
bo nie moge wciaz słuchac
jak usta zaprzeczają sercu...
i wyszepcze to na miejscu
a me słowa
rozjasnia ten mrok
krok po krok..



(prosze o skomentowanie tego wiersza, mile widziane rady co powinnam zrobic lepiej...z gory dziekuje:) )

[Klaus Kalarus]

Wiersz mówi, że świat jest nasycony kabotyństwem a ludzie goistycznie gonią za własnymi sprawami i profitami. Podmiot liryczny jest osamotniny, czuje sie odizolowany i nie ma się do kogo zwrócić ze swoimi problemami. Być może myśli o samobójstwie (co stanowczo odradzam). Utwór powinien nas skłonić do zastanowienia się nad naszymi relacjami z bliskimi; powinien podjąć dialog. Rymy są dobre, nie gramatyczne. Z wiersza bije tajemniczość. Podoba mi się. Możesz zastosować więcej metafor. A w ogóle zachęcam do spróbowania własnych możliwości w wierszu numerycznym. Możesz zobaczyć jak to wygląda w moim wierszu "Prośba" Pozdrawiam i życzę dalszych sukcesów.

[A. Lewandowska]

dzikuje bardzo za opinię...musze przyznac ze podniosła mnie na duchu ;) hehe ;] zapraszam do ponownego kompentowania moich ''dzieł''