Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Idę tam, idę tu
Ciągle z przodu, nie ma słów
Zmiana miejsca, ciągły ruch
A ja znikam, by być znów
Szukam Ciebie, Ty mnie też
Już nie długo będzie dzień

Idę tam , idę tu
Zacznij noc kończąc dzień
Zamknij oczy , dzika przestrzeń
Uśmiech ust, ciepłe dreszcze
Widzę Ćiebie, Ty mnie też
Już nie długo będzie dzień

Idę tam, idę tu
Znam Twe myśli pełne dróg
Raz na górze, później w dół
Byłem wszędzie, lecz nie tu
Złapię Ciebie, Ty mnie też
Juz nie długo będzie dzień.
[sub]Tekst był edytowany przez Maciej_Bacztub dnia 20-01-2004 19:44.[/sub]

Opublikowano

Witam.
Teraz już wiem jakie są Twoje kolorowe myśli.
To dla mnie zaszczyt, że zachowałaś ten wierszyk, w swoim ulubionym konciku na tym serwisie.
Warsztat, to zależy, dla Ciebie jest nie dopracowany, a dla mnie jest taki jaki miał być.Jednak chciałbym wiedzieć co byś Monika zmieniła w tym wierszu? A może wtedy go poprawię i będzie świecił nowym blaskiem swieżości>
Pozdrawiam
-Maciek-

Opublikowano

to tylko mnie się tak wydaje, czy ten wiersz ma b. specyficzny i fajny rytm... poza tym moze przeinterpretowałem, ale wg. tego jak ja sobie go rozumiem jest b. przyjemnym wierszykiem o spotkaniu z ukochaną...
i zgadzam się z Moniką, nareszcie coś kolorowego...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pisząc ten wiersz, w moich myślach powstał pomysł, który opierał się głównie na zabawie słowami. Lubię to robić. Może nie jest wartościowy i nie przekazuje on głębokiej terści. Ja miałem inny cel i zrealizowałem go.
Pozdrawiam
-katcina-
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witam
I nie poprawiaj innych, to ich zdanie, ich odczucia na temat tego utworu, które bardzo szanuję. A swoją drogą nie warto się irytować- to bez sensu. Dzięki za miłe słowa.
Pozdrwaiam
-Maciek-

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czytałam go trochę niegdyś :) I były tam też utwory, które zrobiły na mnie wrażenie,  ale z czasem doznałam wrażenia, że facet przynudza i nieraz brakowało mi głębi w tym jego pisaniu. 
    • @Arsis Gdyby nie smutek, nie wiedzieliśmy jak wygląda radość... Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Tak, uważam że są ważne. I wcale nigdzie nie jest powiedziane, że to muszą być takie od razu i zawsze chwile najzdrowsze. Oczywiście lepiej jak są zdrowe, ale fajne chwile i odrobinę niezdrowe też są w cenie, zawsze były i być może nawet bardziej :)
    • Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   
    • @violetta A mój drugi Tomik Poezji polubisz-:)Właśnie widzę w Zapowiedziach…mój zielony kolor okładki…i cieszę się bardzo-:) @Alicja_Wysocka „ Na krańcach klawiatury” być może jesteśmy ( tego nie wie nikt)a jednak czujemy ..pisząc gupimy i znajdujemy aby znowu zgubić na chwilę ( wierzymy) pióra…i ten Twój wiersz ..moja zapowiedż drugiego Tomiku ach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ..wzruszyłam się.Może to tylko deszcz…
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...