Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ku ukojeniu

Jastrząb
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jastrząb

Jastrząb

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Przyjaźń podstawą miłości
Fundament Ostoja
Posiada troszkę niepewności
Na morzu niczym boja

Uczucie szczere aż do granic
W dreszczu emocji wyznane
Przy cichym szumie ulic
Do serca kierowane

Trudy życia szarego
Podeszły zazdrość i zło
Ocenić siłę uczucia Naszego
Wypróbować chciały Go

Zawiść tylko rujnuje
Szatański wymysł
Wątpliwości wyczuje
Mamiąc Jego umysł

Alkohol i narkotyk
Cichutko się zakradły
Niczym śmierci dotyk
Umysł Jego dopadły

Pomóc Mu nie mogę
To Jego wielka gra
Znam Swą drogę
Trasę wyznaczam Ja

Dziś to zrozumiałam
Nadszedł czas na zmiany
Łzy wszystkie wylałam
Tworzę własne plany

Teraz już bez Ciebie
Szczęścia kolor ujrzałam
Doceniłam samą siebie
Własną duszę poznałam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      ty i ja

      Przez Migrena · Opublikowano

      Migrena  ----------   " Somalija Opublikowano 26 minut temu   Godzinę temu, Migrena napisał(a): @violetta ale Bóg kocha miłość między ludźmi. ON nam ją dał. nie bój się miłości. przecież wzdychasz do jakiegoś przystojniaka który Ci się podoba. w tym jest też piękno.   fatalnie, że cierpisz ból. nie mogę Ci pomóc ale jestem z Tobą :)   Dzień dobry, czy może Pan już skończyć te geriatryczne wstawki... jest Pan pod moim wierszem na forum głównym nie na turnusie w Ciechocinku... Z góry dziękuję "               tak. już skończyłem. zdobyłem ciekawy materiał do badań poznawczych w kierunku emocji psychicznych.   a ty paniusiu nie szastaj tak słowem "moim" bo jesteśmy na publicznym portalu. nie dziękuj. nie musisz.   bez zwyczajowych pozdrowień. R.            
    • Alicja_Wysocka
      Sala 117

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Za Anią powtórzę, myślę tak samo.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Tu jest mój wiatr

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Mi jest dobrze tu gdzie jestem gdzie witam kolejny dzień który coś tam przyniesie może uśmiech może łzy Dla mnie to ważne miejsce tu znajomy dotyka wiatr krzywo patrzy wróg przyjaciel podaje dłoń Tu jest mi bardzo dobrze ale czasem pragnę być tam gdzie mnie nie było doświadczyć tego co tam  Poczuć bliskość gwiazd móc dotknąć kolorów tęczy a potem powrócić na ziemię napisać wiersz o tym gdzie Tak naprawdę najpiękniej czy tam skąd wróciłem czy tu gdzie na co dzień przechadza się mój cień
    • Leszczym
      Wiersz genetyczny

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 To trochę smutne są realia, ale bywają niestety. Jak najbardziej rozumiem Twój i mój sarkazm w tym wpisie. No bo to wiesz człowieka trochę jednak oburza. @iwonaroma Podobno ogólna reguła jest taka, że artystów ciężko się diagnozuje :))
    • Berenika97
      Zły dom

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Z tego domu nie ma wyjścia bez blizn. Trzyma mocniej niż kajdany. Wgryza się w skórę, rozsiewa jad w krwiobiegu, podąża mrocznymi ścieżkami. Ciemność sączy się z okien, za szybami gaśnie świat, próg zarasta nocą, jakby świt nigdy nie istniał. Wspomnienia zlatują się jak sępy, by szarpać resztki duszy. Aż stajesz się zakładnikiem. Nie siadaj już przy stole, gdzie zamiast chlebem karmią cię lękiem. Idź – choćby przez ruiny, idź – w milczenie bez końca. Szukaj światła którego nie dosięgnie cień złego domu.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...