Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sonet

diuxdrums
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/44806-sonet/

Rekomendowane odpowiedzi

diuxdrums

diuxdrums

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

a: Podetnę sobie żyły
b: co zrobić w ten trudny czas?
b: przecież nie pójdę w ciemny las.
a: I tak nikt nie jest dla mnie miły.

a: Stojąc obok spogladam na życie
b: me życie nie stanowi już przeszkody
b: odchodzę w sensie nagrody
a: nie obchodzi mnie czas ani twe oblicze.

a: Opuszczam cień życia,śnię...
b: Każda łza jak żyletka !
a: I błagam Cię byś wyrwała mnie.

b: szukam w chmurach ukojenia/natchnienia
a: szukam w sobie dobrego człowieka,
b: wracam do bólu,cierpienia i głębokiego
westchnienia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/44806-sonet/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Simon Tracy
      Grobowiec białej róży

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @KOBIETA Jego największą siłą jest obrazowość i wiele słów prawdy o moim życiu @Berenika97 Choćbym nie wiem jak bardzo starał się wyjść z grobowca swojego życia to i tak zawsze grzebie mnie on jeszcze bardziej i niżej pod ziemią. Mieszkanie jest moim mauzoleum, które nie zapewnia mi spokoju ale zarazem jest jedynym miejscem w którym czuję się bezpiecznie. Dziękuję za komentarz.
    • Lenore Grey poems
      Grobowiec białej róży

      Przez Lenore Grey poems · Opublikowano

      @Simon Tracy Piękny, aż dostałam ciarki

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I to "ostre zapalanie duszy" — wyjątkowo zapada w pamięć
    • Lenore Grey poems
      list którego świat nie chce

      Przez Lenore Grey poems · Opublikowano

      @klaks ale cudowny

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Amber
      lebioda

      Przez Amber · Opublikowano

      @Gosława  Apetycznie połączony Taniec życia i śmierci w Twoim wierszu. Świetnie się czyta. Swoją drogą flaki podawane w wykwintnych restauracjach zdobyły sobie uznanie.
    • Berenika97
      Szamotanie z plamą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym To, co opisujesz, to przecież podwójna pułapka: najpierw dwadzieścia lat walki z winą realną (lub uznawaną za realną), a potem kolejne dwadzieścia z winą... nieuzasadnioną? Wyimaginowaną? A może właśnie z tym, że zmarnowało się poprzednie dwadzieścia lat na zmaganie się z czymś, co "nie istniało"? Jest w tym coś z Kafki – człowiek skazany na proces, którego powody okazują się iluzoryczne, ale cierpienie jak najbardziej rzeczywiste. Bo przecież te czterdzieści lat życia, niezależnie od "obiektywnego" statusu plamy, zostały przeżyte w określony sposób, ukształtowały tożsamość, relacje, wybory. Masz rację, że to pojęcia, które "nakłaniają" – do autorefleksji, do pytań o to, co nas więzi, co uznajemy za swoje przewinienia i dlaczego.   A propos dużej plamy. Właśnie przeczytałam kryminał White Loreth Anne "Dziennik mojej siostry", w którym dwóch nastolatków wmówiło trzeciemu, iż dokonał zbrodni pod wpływem alkoholu i grzybków. A oni, jako dobrzy przyjaciele, pozbyli się zwłok. Oczywiście to nie była jego zbrodnia, ale przez 47 lat żył z tą plamą, żył w zawieszeniu, z alkoholem i wyrzutami sumienia. Ale gdy ktoś zasugerował, że został oszukany i zmarnował tyle lat życia -  popełnił samobójstwo (też był na haju) . Zastanawiałam się nad psychologicznym uzasadnieniem takiej reakcji. Pozdrawiam.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...