Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

mój pierwszy raz


Rekomendowane odpowiedzi

z okazji spędzenia roku na serwisie poezja.org postanowiłem na moją setną publikacje ukazać pierwszy wiersz jaki napisałem w życiu(-: ==> rozkoszujcie się tym gniotem;D


WOLNOŚĆ

odrywam się od ziemi i latam w błękicie
pośród chmur i ptaków na nieba zenicie
czuję euforię wspaniałej radości
i jak Ikar mam swą chwilę wolności

czas się zatrzymuje, nie przeczuwam niczego
nie zdając sobie sprawy, że śmierć jest niedaleko
tracę nadprzyrodzone moce i to wszystko zmienia
bez anielskich skrzydeł, ginę w otchłani zapomnienia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

to ja też "mój pierwszy raz" :)))

DRZEWKO SZCZĘŚCIA
drzewko - małe, złote, martwe, nieruchome
a jednak tak ważne
jak człowiek, jak serce, jak miłość
drzewko - jednak żywe, wspaniałe, radosne

szczęście - bez miłości i dobroci
tak jak drzewko bez światła i wody
zasypia, usycha, ginie...

i mój poziom nie zmienił się specjalnie ;D

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja górnolotnie:
dystans do siebie, zwłaszcza u poety, to wspaniała cecha:)
Dostaje pan dziś plusa chyba większego niż za najlepszy wiersz:)
Poza tym to inspirujące jest - jak dożyję, to na jubileusz
też chyba coś takiego orgowiczom zafunduję. Pozdrawiam serdecznie!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

he he jakie miłe są wspomnienia! może i ja cóś dorzucę ze wspomnień?
mój pierwszyi pomarzcie sobie:
szare chmury kryją
złoty promyk słonce
woda leje się jak z cebra
ulewa nie ma końca
( prawda że tęsknicie za deszczem?)

szare myśli w szarość dnia
szarą snują nić
wicher szare chmury gna
szaro będą śnić
(teraz też śnimy szaro od kurzu)

szarym ludziom szare myśli
wiążą szare słowa
szara ziemia szare grzechy
po kałużach chowa
( a gdzie dziś schowamy szare grzechy?)

szare niebo ciągle placze
wszędzie szare zmiany
szare koty szare dacze
w deszczu szarej ściany
(a gdzież on jest teraz?)
Maćku, pozdrawiam marząc o deszczyku, którego 2 lata temu było za dużo!!!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija ...albo naprawdę mam wielką ochotę na erotyki.
    • @Somalija A ten to Ci powiem, że jest po prostu piękny. Naprawdę.
    • @befana_di_campi :)))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W tej chwili już są zapisy w ustawach o tym, że użytkownicy otrzymują korespondencję wyłącznie za pomocą kanału informatycznego. Dodaj do tego może jeszcze sytuację na Poczcie Polskiej i ruchy, które dążą do jej upadłości. Bo przecież świat paczko-cyfrowo-pudełkowy świetnie się sprawdza. Po co jakiś adres zamieszkania?   To są zmiany po prostu, które dzieją się gdzieś, gdy zbierasz sobie bez czy spacerujesz po Wieliczce, lub rano tańczysz przy patefonie, a Twój (mój, jego, jej) świat staje się zupełnie inny, gdy jednocześnie wciąż jest taki sam.     Nie czas ża­ło­wać róży, kie­dy pło­ną lasy - Nie czas la­sów ża­ło­wać, kie­dy pło­nie świat, Gdy ob­szar ziem­ski jed­ną sta­je się Sa­ha­rą... Nie czas ża­ło­wać świa­ta, gdy wzno­wił się cha­os, Gdy dnia i go­dzi­ny nikt nie wie, Kie­dy Bóg, kulą ziem­ską w pierś tra­fio­ny, padł I po­wstał jak lew w swym gnie­wie! - Gdy noc każ­da naj­głęb­szą czer­ni się ża­ło­bą... Jed­nak ża­łu­ję róży i pła­czę nad sobą.     źródło:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            Pozdrawiam :-)               (dodam, że trzeba się najpierw zalogować, aby przeczytać ;-) "Róża lasy i świat" Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, bo można np. zapomnieć tytuł - pozdrawiam niezalogowanych :-)
    • Przekaż niby jest jasny, ale możliwa jest też taka interpretacja, że matka rodzi gwałciciela. Logika podpowiada, że to się zdarza i ni ma tu nic do śmichu, bo tak czy siak, przedstawiona sytuacja jest ekstremanie tragiczna. Pamiętam, że w jakimś powojennym filmie przedstawiono kształtowanie się relacj dziadka do wnuczka, który przyszedł na świat w wyniku gwałtu dokonanego na jego córce przez niemieckiego żołnierza. Od zupełnego odrzucenia, do akceptacji.   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...