Sztuka wiecznego życia

[Maciej_Bacztub]

Okrzyk uczuć, wolne spojrzenie
Spokojny oddech na ławce szczęścia
Drogowskaz życia, kierunek prosto
Mleczną drogą podążać w przyszłość
Tunelem utkanym z mglistej nici
Kłębek wyobraźni prowadzi do siebie

Obetrzeć łzy, zapomnieć o bólu
Cierpienie porzucić na placu prawdy
Pewnym krokiem, z gracją młodości
Przedostać się przez ślepy most
Usiąść na łące, wtopić się w tło
Prowadzić obserwacje w pogoni za wiatrem

Sączyć trunek, czerwone wino
Eliksyr świata z puchowych piór
Odpłynąć w dal spokojnym strumieniem
Wodospad po drodze orzeźwi twarz
Pustynne plecy, nie ma powrotu
W głowie panuje przestrzenny spokój

Latarnie świecą złowieszczym światłem
Ludzie nie wierni pędzą do teatru
Dziś wielkie dzieło na starych deskach
Tragedia rozmów duszących się gardeł
Nie zwracaj uwagi, marne przegranie
Schwytano śmierć w sidła pułapki

Bo to jest sztuka
Bo to jest sztuka
Bo to jest sztuka wiecznego życia
Bo to jest sztuka
Bo to jest sztuka
Bo to jest sztuka wiecznego życia.

[Monika Hojwa]

W sumie wiersz jest całkiem niezły, w prawdzie jak dla mnie odrobinke za smutny, ale w końcu nie kazdy musi byc takim optymistą jak ja. Gdybym miało okreslić to kolarami - świat malowany odcieniami szarości, z domieszką błękitów - bez wątpienia robi wrażenie.

[Maciej_Bacztub]

Dziękuję Tobie. I życzę tyle uśmiechu na twarzy ile zdołasz przyjąć je uśmiechem.
Pozdrawiam
-katcina-

[Maria Anonym]

"Cierpienie porzucic na placu prawdy
Obetrzec lzy, zapomniec o bolu"
Mysle ze najpierw usunac trzeba cierpienie,zeby zapomniec o bolu iotrzec lzy.Ale to tylko moje zdanie,moge sie mylic.
kiedys zastanawialam sie nad zwrotem"prawda was wyzwoli",fajnie to ujales w tekscie.z uszanowaniem
MAria Anonym

[Maciej_Bacztub]

Dzięki Mario - prawda jest kluczem do wszystkiego.
Pozdrawiam
-katcina-