Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Podpowiedzi brak niestety. Mogę powiedzieć jedynie, że nie w tą stronę idziesz, nie chodzi tu o liść, ale przyznam, że było by to ciekawe.
Zagadka? Poezja jest zagadką ale taką, którą każdy może rozumieć na swój sposób w końcu to jest jej piękno.
Opublikowano

Ale ta treść... :) Jedwabne chusty kryjące fragmenty czasu kojarzą mi się ze słojami, jakie ma każdy pień drzewa, gdy się to drzewo zetnie i przerobi na papier. Dobrze mi się kojarzy??? Dobry wiersz, bo nie podajesz od razu czytelnikowi wszystkiego jak na talerzu. Gdyby nie ten rym... Ale czasem nie można inaczej :-/

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A wg mnie to właśnie ten rym nasuwa skojarzenia z zagadką, jest wręcz potrzebny:)
Cóż - bez podpowiedzi to bez odpowiedzi... ech, zwsze przegrywam z takimi jak ty
Gollumami;)))
Pzdr!


A ja po prostu chcę, może to i naiwne, żeby każdy znalazł w tych paru słowach coś dla siebie. Ten wiersz mimo że krótki nie jest jednoznaczny i jednowątkowy, ukryłem tam parę myśli a przynajmniej starałem się (w pierwotnej wersji był sporo dłuższy). Ten las, te chusty jedwabiu wreszcie te powycinane fragmenty czasu, one coś dla mnie znaczą, coś symbolizują, więc nie rozpatruj tego w kategoriach zwycięstwa lub porażki. Dzięki za odwiedziny i zapraszam ponownie :-)
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Co do rymu no cóż zarówno las jak i czas musiał wystąpić w tym wierszu tak więc wołałem aby tworzyły rym niż miałbym sztucznie go gubić przestawiając szyk.
A wiersz jak wiersz niech, każdy odbiera go po swojemu. Dzięki za odwiedziny i zapraszam ponownie :-)
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Dzięki za miłe słowa, takie komentarze zawsze mobilizują do tego aby pisać jeszcze lepiej.
Pozdrawiam i zapraszam ponownie :-)
Opublikowano

Oto jestem ponownie, wedle życzenia ;). Tak czasem jest z tymi rymami, że one same się układają. Jak najbardziej, nie kwestionuję wartości tego wiersza. Uważam, że to Twój najlepszy (czytałam już wszystkie). Wiem, że inaczej się nie da, że tu ten rym pasuje, że interpretacji jest tyle,ilu czytelników... Zapraszam do siebie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...