***(Raz sie rymy zrymowały...)

[NEDIM Egh]

Raz się rymy zrymowały
I cały ranek na strychu harowały,
Aż raźną rymowankę wyrymowały.
Ruszyły się chwalić przed autorem,
Który ni tak, ni siak
Wiersza nie mógł napisać z humorem.
Ciągle mroczne wersy spod pióra wychodziły (choć ładniej mi brzmiało wyrastały, ale wychodziły bardziej pasuje do wrobiły:)
I autora, aż w rozpacz wrobiły.
A tu rymy pędzą, lecą, na stół się wdrapują
I raz ten, raz tamten, różne wdzięki prezentują.
Autorowi na twarzy uśmiech zagościł
I wraz z rymami,
Nad ranem,
Wiersz swój uprościł.
Choć krótki i bez głębszego sensu.
Za to z humorem.
Jak to się rymy zrymowały
I do strapionego wielce autora przydreptały.

Z tego płyną nauki takie:
Że każdy zapisze w życiu coś całkiem odrębnego od reszty…

A co chcę przez to powiedzieć, to już niech każdy przetłumaczy to sobie po swojemu.