Fantom

[Tomasz Matkowski]

Klęska pisana, nie odkryta,
Pewna, skrycie zwycięska,
Spogląda na nas zza płaszcza
Naszej nieszczerej autoironii.
Śmiech zawsze fałszywy,
Nieokrzesane ruchy warg:
Błędne;
Zwątpienie w czeluści,
Czarnej otchłani
Bezpiecznego poczucia mocy.

Spoza świata, spoza pewności,
Chwiejnej i przewrotnej – żałość
Przenika, drąży i zniewala.
Ale nie!
Nie ja!
Nie ja!
Wiem, kim jestem:
Nie odważny, lecz odwagą!
Nie pewny, lecz pewnością!
Nie natchniony, lecz natchnieniem!
Jestem hałasem. Nie hałaśliwy.
Głupawym okrzykiem z czerni cienia
Dnia słonecznego.

No przecież
Czy nie wystarczy mi,
Że jestem?

[Dyzio Rozpustnik]

Dobry wiersz, wnikajacy w czlowieka. Moim zdaniem dobrze przedstawia jego sytuacje egzystencjalną. A co do formy- nie znam sie, bo preferuje proze ;)