Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ucichły myśli przekreślone potem
Ucichł mój język tak pradawny
Me oczy już nawet nie były oczami
Ani me ręce nie były mi sługą

Pokropił me ciało deszcz bladoniebieski
Jak octem kropi się ubrania
I stoczył jam bitwy warte piachu
Nagrobnej płyty i kilku strzałów

Ubrałem swe czyny w płaszcz nieodżałowany
Im głos ubarwił nagimi kamieniami
Im spoczął na resztce ubogiego trawnika
Z dłońmi wmurowanymi w twarz

Czas bezboleśnie trawił mnie od środka
Czyniąc me wnętrze ponurym cieniem
Dając ból zwięzły i prosty
Któregom smak pozostał i gorycz

Opublikowano

wieczór przedziwny

Ucichły myśli przekreślone potem
Ucichł mój język ojców - pradawny
oczy już nawet nie były oczami
Ani ręce nie były już sługą

Pokropił mi ciało deszcz bladoniebieski
Jak octem kropi się ubrania
I stoczyłem bitwy warte piachu
Nagrobnej płyty i kilku strzałów

Czyny ubrałem w kir nieodżałowany
I głos ubarwiłem nagością kamienia
by spocząć na resztce suchego trawnika
Z dłońmi w twarz wmurowanymi

Czas bezboleśnie trawił mnie od środka
wnętrze stawało się ponurym cieniem
Dając ból zwięzły i prosty
Którego smak został i gorycz
***
trochę powycinałam - me - i takie tam starocie jezykowe, chyba że to ważne dla ciebie, ale uważam, że niepotrzebne
może inni coś...
pozdrawiam ciepło ES

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...