dzień jutrzejszy

[gabriel p.]

otworzyłem oczy
w ogrodzie czuć zgniliznę
wczorajszego deszczu
trawa o tonacji sepii faluje
w promieniach
plam na słońcu

drżę przed jutrem
głód?
zniknę w jadzie własnego umysłu

jabłka spadają z impetem
trzęsąc podstawą
matki ziemi a motyle
gorzej niż strach
zabijają powietrze
zamknąłem oczy

[gabriel p.]

dziekuję jego alter ego za pomoc w dojrzewaniu jabłek ;-)

mam prośbę, jeśli już ktoś zechce to to skomentować, to prosiłbym o napisanie myśli przewodniej, bo nie wiem czy jest dość jasna...

z góry dzięki za komentarze i sugestie

[Confiteor]

pierwsza: nagromadzenie przyimka 'w'
wytrąca tutaj mnie z równowagi
w trzeciej zgrzyta mi wersyfikacja:

trzęsąc podstawą
matki ziemi a motyle
gorzej niż strach

nie lepiej tą matkę ziemię
zostawić w pierwszym wersie?
no nie wiem. takie moje skromne zdanie.

nastrój wiersza pesymistyczny
coś chyba nie dla mnie
ale tak naprawdę to nie czuję
tego co powinno mnie tu oczarować.
pozdr.

[Jego Alter Ego]

bardzo
ale ten jad wlasnego umyslu..potrzebny?...:)
jakby nie było obraz widze i podoba się:) pozdrawiam ciepło:)