Zgłoś

@LirycznyBiały No cóż, to nie tyle poezja, co bardziej zapis emocjonalnego wybuchu serca w formie listu miłosnego w rymowanej prozie. Widać, że masz dużo do powiedzenia – ale może warto to trochę „przemielić”, zanim ubierzesz w wersy. Poezja to nie tylko emocje – to też forma, rytm, balans między tym, co się mówi, a tym, co zostaje przemilczane. A tu trochę wszystkiego za dużo: bólu, wielkich słów, dramatów i łez. Ale hej – wszyscy tak zaczynaliśmy. Pisanie to droga, powodzenia :)

@iwonaroma    <<(...) Jerzy okazał się "trochę" mściwy (...)>>, powiadasz. Ano tak: udzielił sobie satysfakcji, informując kobietę, która nie potrafiła go docenić i która okazała się apoważną, że popełniła błąd. Jednak dlaczego napisałaś, że Aga miałaby "(...) rzucić wszystko w diabły (...)"? Czy dałem do zrozumienia, że Jerzy chciał namówić ją na wyjazd z synkiem do Egiptu?     Dzięki za uznanie dla mojej staranności - oraz oczywiście za czytelnicze odwiedziny i za pozostawienie komentarza.     Jeśli natomiast chodzi o zmienianie polszczyzny - zmieniam w niej tylko to, co na ową zmianę z logicznego punktu widzenia zasługuje.     Dlaczego Twoim zdaniem "(...) dobrze, że ta historia się skończyła (...)"?    Pozdrawiam serdecznie. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  @Alicja_Wysocka :)) dzięki       

@iwonaroma  Dobre :))

@Marek.zak1    Tua culpa, Marce. Teraz wróć do rozdziału pierwszego i przeczytaj całość opowiadania.     Istotnie "(...) jest to ciekawy kierunek (...)". Przyzwyczajaj się do inaczej brzmiących wyrazów pomimo chrzęszczenia.     Postarałem się przedstawić "(...) jak kobiety myślą i decydują (...)" na przykładzie bohaterki - na poważnie, jak już wiesz.     Dziękuję za odwiedziny, czytanie I komentarz. Pozdrawiam serdecznie.