proces

[Kurt_Aleksander]

łączy się w jednolitą strunę
bryłę nieładu zdziwienia słowa
pojedyncze elementy atomy jednostki głoski
w nie-współgrającą masę niezgody i sensu
nieustanna metamorfoza znaczenia
błyskiem każdorazowego spojrzenia niesiona
w hydrę możliwości
wyboru własnego się zmienia
nie żąda prawdy
lecz wyrażenia

[Piotr Sanocki]

Wiersz niezły, ale końcówka jest do niczego: "lecz wyrażenia". Tutaj chyba zabrakło pomysłu - wymuszony rym. Pozatym odczuwam lekki chaos, może to było zamierzone, ale mnie się to nie podoba. Łatwo się czyta, płynnie, choć nierytmicznie.
Znalazłem też pewne sformułowania wzajemnie się wykluczające. Może dlatego wiersz dla mnie jest trochę niezrozumiały ("wiersz o niczym").
Dużo emocji, a co do atmosfery to chyba chodzi o chaos - bo takie mam wrażenie.

Pozdrawiam serdecznie

[Kurt_Aleksander]

wiersz nosi tytuł proces, poniewaz chodzi o proces powstawania, moze tworzenia wiersza, łączenie słów, i jeszcze mniejszych cząstek w calosc, ktore moze byc roznie odczytywana. A co do tego "wyrazenia" to nie do konca sie zgadzam, gdyz moim zdaniem wiersz ma "cos" wyrazac, a niekoniecznie mowic prawde.

Dzieki za komentarz!